Frank Borzage werd geboren in 1893.  In zijn jeugd werkte Frank Borzage bij een rondreizend toneelgezelschap waar hij een eerste filmervaring opdeed als acteur.  Hij was in deze beginperiode vooral te zien in westerns als When Lee Surrenders (1912) maar ook in korte films in het komedie-genre die hij vanaf 1916 ook zelf ging regisseren.

Halverwege de jaren '20 had hij in Hollywood als regisseur een sterke reputatie opgebouwd, die een kwarteeuw zou standhouden.  Borzage behoort tot de groep van filmmakers die op een gegegen ogenblik een zekere herwaardering kreeg.  Zijn beste films situeerden zich in de jaren '30 en vertegenwoordigen een mix van romantiek en spiritualiteit die zich niet zelden afspeelde tegen de achtergrond van bijvoorbeeld de Eerste Wereldoorlog (Seventh Heaven), de depressie (Man's Castle) en de opkomst van het fascisme in Europa (Little Man, What Now ?)

Maar Borzage was ook een uitstekend technicus en een meester in het weergeven van mystiek door gedurfde cameratechniek en belichting.  In de filmische apotheose van Seventh Heaven bijvoorbeeld bevinden de doden en de levenden zich in één en hetzelfde vliegtuig. 

In 1962 won hij de D.W. Griffith Award voor 'buitengewone bijdrage op het vlak van de filmregie'.  Maar nog belangrijker waren natuurlijk zijn Oscars als 'Beste Regisseur' voor zowel Seventh Heaven als Bad Girl.