Niet zozeer met de vlam in de pijp, maar eerder met het ventiel in het wiel. Dat is de juiste gemoedstoestand om je neer te vleien bij “Ventoux”, de verfilming van de gelijknamige roman van columnist/journalist/wielerfreak Bert Wagendorp uit 2013. Een roman die er hoofdzakelijk kwam omdat de verfilming van het scenario dat Wagendorp op vraag van de producenten voor de film had geschreven ter plaatse bleef trappelen. Daar Wagendorp intussen zoveel materiaal had, besloot hij om het scenario eveneens in boekvorm te gieten. Dubbele kruisbestuiving zo je wil. Windeieren legde het hem alvast niet, getuige de meer dan honderdduizend exemplaren die in Nederland alleen al van het proza werden verkocht. Uiteindelijk werd “Ventoux” zo de verfilming van een bestseller, terwijl het verhaal eigenlijk in eerste instantie voor het witte doek was geschreven.

Regisseuse Nicole van Kilsdonk (“Onder Het Hart”) heeft net als Wagendorp iets met wielrennen. Ze beklom op haar dertigste zelf de Ventoux, en draaide in 2007 “Zadelpijn”, de verfilming van het gelijknamige boek van Liza van Samsbeek waarin een groepje vrouwen afrekent met persoonlijke demonen tijdens een fietstocht in Frankrijk. Wat goed is voor vrouwen, is dat ook voor mannen, dacht van Kilsdonk en de idee voor een mannelijke tegenhanger van “Zadelpijn” groeide. Maar uiteindelijk liep dat project niet zo vlot, en was het ironisch genoeg het succes van Wagendorps roman dat het project alsnog rechttrok. Voor de opnames kreeg van Kilsdonk het voor elkaar dat de befaamde berg in de Pyreneeën voor vijf dagen werd afgesloten. Wat alvast mooie plaatjes opleverde van het imposante landschap.

Centraal staan Bart, Joost, André en David. Vier mannen die op middelbare leeftijd besluiten om – getriggerd door een mail van een vrouw die ze al dertig jaar niet hebben gezien – hun vakantie van 1982 opnieuw over te doen door samen de Mont Ventoux op te rijden. Op die manier kunnen ze eveneens hun voormalige jeugdvriend Peter eren die destijds dodelijk ten val kwam op de berg.

van Kilsdonk en Wagendorp schakelen tussen twee tijdsvlakken: dat van 1982 en dat van 2012. De jaren tachtig vieren de jeugdige onschuld en zijn flink aangedikt met hitgevoelige songs uit die periode. Soms zelfs iets te. Dertig jaar later zien we vooral de volwassen ontnuchtering: levens zijn veranderd, prioriteiten verlegd. De vriendschapsbanden zijn er nog altijd, maar de dood van Peter blijkt nog niet helemaal verteerd en ook andere breuklijnen openbaren zich tijdens de reünie. In de cast is het wat chauvinistisch uitkijken naar Wim Opbrouck die de oudere David vertolkt. In het boek is zijn personage afkomstig van Suriname, maar omdat van Kilsdonk perse met Opbrouck wou samenwerken werd het personage vervlaamst. En let ook op de rol van Maruschka Detmers, die in de jaren tachtig schitterende in ophefmakende films als “Prenom Carmen” en “Diavolo In Corpo”.

“Ventoux” hengelt nogal nadrukkelijk naar een goed gevoel, en dat terwijl het verhaal zeker wat subtieler mocht georkestreerd zijn. Potentieel diepgaande dramatiek wordt nu voor het grootste deel opgeofferd, weggecijferd of ontkracht. Niet dat “Ventoux” per se een tranendal moest zijn, maar een betere graad van nivellering tussen de humor en de serieuze kant had zeker geen kwaad gekund. Al was het maar om een aantal conflicten toch wat meer te laten resoneren in plaats van ze gemakkelijkheidshalve onder de mat te vegen. Mits een beetje meer standvastigheid in de uitwerking kon “Ventoux” echt geweest zijn wat van Kilsonk en Wagendorp voor ogen hadden: een ontroerende mannenfilm over liefde, vriendschap en passies, verpakt als een onverholen ode aan de mystiek van het wielrennen in het algemeen en die ene berg uit De Ronde Van Frankrijk in het bijzonder. Nu is “Ventoux” dat slechts met vlagen, en het is net die ene tikkel die uiteindelijk het verschil maakt tussen twee en drie sterren op het scorebord. Al is er sowieso plaats voor een eervolle vermelding. Want op die momenten dat “Ventoux” wel de juiste versnelling vindt, krijgen we alsnog mooie reflecties te zien over het vervlieden van de tijd. En het bloeden van het hart.