Wat Walter White en Jesse Pinkman zijn voor 'crystal meth' zijn Ben en Chon voor marihuana: de beste producenten/telers aan beide kanten van de evenaar. Geen wonder dat de activiteiten van dit viertal wordt opgepikt door de Mexicaanse kartels, en dat ze daarmee verzeilen in een ultragewelddadig kat-en-muisspel. Waar Walter en Jesse in vijf seizoenen garant zullen hebben gestaan voor één van de beste en meest verrassende tv-series van de laatste jaren (ja, we hebben het over “Breaking Bad”), hebben Ben en Chon het moeilijker om te bekoren. Meer zelfs, hun in twee uur gecomprimeerde avonturen weten maar gedeeltelijk te boeien. En dat is jammer, zeker omdat beeldenstormer Oliver Stone aan het regieroer staat.

“Savages” is gebaseerd op de gelijknamige roman van Don Winslow uit 2010. Een misdaadauteur die zelf nog als privédetective aan de kost kwam, en inmiddels zo’n vijftien titels bij elkaar schreef. Het uit 1997 stammende “The Death And Life Of Bobby Z” werd in 2007 verfilmd met Paul Walker in de hoofdrol, en verscheen hier rechtstreeks op dvd. Een lot dat de nieuwe Oliver Stone gelukkig niet beschoren is, want ook al valt er veel aan te merken op het resultaat, een film van Oliver Stone past toch nog altijd beter op het grote scherm.

Ben en Chon zijn twee jongemannen uit Californië die van marihuana telen hun beroep hebben gemaakt. Chon (Taylor Kitsch, die eerder dit jaar al probeerde om snoepje van de maand te worden met “John Carter” en “Battleship”) is een voormalig marinier die er heel wat missies in Irak en Afghanistan heeft opzitten. Zijn militaire dienst veranderde hem in een gewetenloze moordenaar, die er niet voor terugdeinst om fors geweld te gebruiken om zijn doel te bereiken. Altijd handig als je in de drugbusiness zit natuurlijk. Ben (Aaron Johnson, die hier niets meer van de jeugdige onschuld uit “Kick-Ass” en “Nowhere Boy” etaleert) is zowat Chons tegenpool: hij is een overtuigd boeddhist die met een deel van zijn drugsopbrengst humanitaire doelen in Afrika sponsort. Beiden zijn ze verliefd op en wonen ze samen met blonde bimbo O. (Blake Lively), een rijkeluisdochter die stapel is op de beide mannen, en niet alleen omdat hun drugs de beste ter wereld zijn. O. is trouwens de narratrice van “Savages” en voorziet hele stukken film van een voice-over.

Ben en Chons drugshandel trekt de aandacht van een Mexicaans kartel, geleid door Elena Sanchez, die het kartel overnam na de dood van haar man. Sanchez en de haren willen samenwerken met Ben en Chon, maar dat zien de twee niet zitten. Ze bedanken feestelijk voor de eer, en maken zich klaar om er stiekem van onder te muizen naar Indonesië. Zo ver laat Elena het echter niet komen, en ze ontvoert O. Ben en Chon krijgen haar enkel maar levend terug te zien als ze daar ofwel heel veel geld voor over hebben of alsnog met het kartel willen samenwerken. Ben en Chon zijn dit echter niet van plan en verklaren openlijk de oorlog aan Elena. Dat ze zich daarbij in allerlei gevaarlijke bochten moeten wringen om O. vrij te krijgen spreekt voor zich.

Dat “Savages” geen blijver is, komt onder meer omdat Ben en Chon weinig interessante personages zijn (de tegenstelling tussen de oorlogsveteraan en de groene jongen is minder boeiend dan ze lijkt). En ook het vaak gruwelijke geweld waar Stone in grossiert veroorzaakt minder adrenalineopstoten dan verwacht: zeker voor wie vertrouwd is met de uitstekende AMC-series “Breaking Bad” en “Weeds”, waarin respectievelijk de donkere en lichtere zijde van drugs-/karteloorlogen al op het scherpst van de snee zijn uitgewerkt. Stone probeert weliswaar om met een uitgekiende fotografie (de man weet uiteraard nog steeds wat filmen is) en een aanzienlijke hoeveelheid hardware een opwindende prent af te leveren, maar proberen is ditmaal helaas geen synoniem voor slagen. Nooit leef je met de personages mee, en het bij de haren getrokken einde is helemaal een kat in een zak.

Slagen wel in hun opdracht: Benicio Del Toro en John Travolta, in bijrollen als respectievelijk sadistische moordenaar/lijfwacht en corrupte DEA-agent. Telkens zij in beeld komen, scoort “Savages” een positief punt, en het hoeft niet te verwonderen dat de beste scène die is waarin ze samen in beeld verschijnen. Al krijgen ook zij “Savages” niet op het droge: wat niet hoeft te verwonderen bij een film waarin de adrenalinemeter constant rond de middelmaat blijft schommelen.