Fans van beate historische drama’s zijn misschien geneigd een ticketje te versieren voor “The Other Boleyn Girl”, en helemaal ongelijk kunnen we hen niet geven. Alleen is het te hopen dat ze naast hun fascinatie voor historisch verantwoorde onderlagen ook niet vies zijn van grillige en vrouwonvriendelijke kuiperijen, want er wordt (buiten beeld) nogal wat aan als koehandel gearrangeerde bedacrobatie gedaan in dit stukje Tudor-reconstructie, gesitueerd rond het teletijdmachinejaar 1525.

Voor iedereen die zijn geschiedenis kent, is dat uiteraard geen verrassing. De Britse koning Henry VIII (een nogal flets uitvallende Eric Bana) nam het immers niet zo nauw met huwelijkstrouw: hij huwde maar liefst zes keer, en sommige van zijn huwelijken werden op nogal drastische wijze ontbonden. Het probleem begon al met echtgenote nummer één. De Spaanse Katarina Van Aragon kan hem geen mannelijke erfgenaam schenken. De adelijke goegemeente vermoedt dat Henry op zoek zal gaan naar een andere vrouw bij wie hij wel een mannelijke troonopvolger kan produceren, zij het buiten het huwelijksbed. De graaf van Norfolk denkt onmiddellijk aan de twee dochters van zijn schoonbroer Thomas Boleyn en werkt een plan uit zodat Anne Boleyn (Natalie Portman) de koning kan verleiden tijdens een bezoekje aan het Boleyn-landgoed. Zo gezegd, niet zo gedaan, want Henry blijkt meer te voelen voor ‘het andere Boleyn-meisje’, Annes zus Mary (Scarlett Johansson). En ja hoor: tot grote frustratie van de machtswellustige Anne houdt Mary aan het koninklijk rampetampen een dikke buik over. En nog zijn de problemen niet van de baan: Mary moet immers platte rust houden tijdens haar zwangerschap, en Henry’s schijnbaar onverzadigbare seksuele honger leidt hem opnieuw naar andere vrouwen. Ditmaal raakt hij wel geobsedeerd door Anne, en hoe… als een volleerde femme fatale maakt ze Henry zo geil als een gesubsidieerde boterberg. Ze verbindt het verwijderen van haar hoepelrok aan een conditio sine qua non: Henry moet zijn huwelijk met Katarina ontbinden, zodat Anne de nieuwe koningin van Engeland kan worden. Een voorwaarde die leidt naar heel wat nieuwe intriges, historisch gekrakeel (door de scheiding was de Engelse kerk verplicht zich af te scheiden van de katholieke) en een niet zo happy end voor Anne…

“The Other Boleyn Girl” is gebaseerd op de bestseller van Philippa Gregory uit 2001. Inmiddels schreef de Britse al zes Tudor-romans, die stuk voor stuk historische feiten koppelen aan een fictieve invulling. Het basiskader van “The Other Boleyn Girl” (zowel van de roman als de film) klopt historisch (een paar korte bochten buiten beschouwing gelaten), maar de invulling en de details zijn vaak puur giswerk. Op zich is er niets mis met deze benadering: zowat alle ‘accurate’ historische films hebben een groot stuk fictie nodig om de verhaalpunten te verbinden of te laten passen binnen speelfilmlengte.

Toch wordt deze film nooit een diepgravend historisch drama: het grootste deel van de tijd vertoef je in chickflickland, en niet zozeer tussen de plooien van de Encyclopedia Brittanica. En dan is deze film nog volwassen gecast: Natalie Portman en Scarlett Johansson zijn op het eerste zicht een voortreffelijke keuze voor deze film (indien er een derde Boleyn-zusje was geweest zou Keira Knightley niet hebben misstaan), maar helaas breken ze ditmaal geen acteerpotten. Johansson is minder geïnspireerd dan in pakweg “Girl With A Pearl Earring” en Portman debiteert het gros van haar dialogen alsof ze nog steeds op de set van de “Star Wars”-prequels vertoeft. Veel heeft natuurlijk te maken met de bokkensprongen die het scenario van Peter Morgan (“The Queen”, “The Last King Of Scotland”) maakt. Het ene moment is Mary de sterke en Anna de zwakke, vijf scenariobochten is het omgekeerd, tien minuten later weer vice versa… veel ruimte om finesse of diepgang in de rollen te leggen is er niet echt.

Visueel zit alles lekker snor (er werden nogal wat Engelse landhuizen en kastelen afgestoft om de cast en crew te ontvangen), maar narratief loopt het een en ander scheef. Wat naar een voorspelbaar verdict annex salomonsoordeel leidt: “The Other Boleyn Girl” is nooit echt slecht, maar ook nooit echt goed.