Is deze Napoleon een veredelde trailer of een bonafide spektakelstuk? De jury is er nog niet uit, nadat Ridley Scott met veel bombarie aankondigde dat zijn volledige director’s cut van vier uur en een half volgend jaar gaat te zien zijn op de site van cofinancierder Apple. Dat is dus twee uur meer film, en op twee uur kan je veel vertellen.

Het zal commercieel misschien wel niet rendabel of valabel zijn, maar waarom die volledige versie niet in twee delen in de zalen brengen kan je je afvragen. Zoals bij Novecento en Once Upon A Time in America destijds. Of in een en hetzelfde deel, met een toiletteriepauze van een half uur ertussen? Edoch, voorlopig moeten we het dus doen met een eerstereleaseversie van twee uur en een half, en dat die tijd te kort is om volledig diep te graven in het leven van Napoleon Bonaparte laat zich raden. En ook zien.

Scott neemt willens nillens nogal wat hakketakbeslissingen om te kunnen tonen wat hij wil tonen binnen zijn tijdsbestek. Dat zorgt naast heel wat spektakel ook voor een vrij vorm- en toonloze film die meer vragen stelt dan antwoorden geeft voor wie niet echt thuis is in het doen en laten van de kleine keizer met de grote steek. En die gaten worden opvallender hoe verder de prent vordert. In het begin krijg je nog een heldere schets: de opkomst van Napoleon in de naweeën van de Franse burgeroorlog, zijn eerste overwinning in de slag om Toulon … vrij duidelijk, ook voor dummies. Maar het tij keert snel: als je niet weet waarom Napoleon plots in Egypte aan het vechten is, dan zal je het hier ook niet te weten komen. Om maar een voorbeeld te geven. Scott verdeelt zijn twee uur en een half tussen zes veldslagen van Napoleon en zijn woelige aristocratische romance met Joséphine de Beauharnais. Een romance die zich door de tijdsdruk af en toe tevreden moet stellen met flarden staccato huis-, tuin- en keukendramatiek. Narratief rijden Scott en scenarist David Scarpa – met wie Scott al samenwerkte voor All The Money in the World en met wie hij ook op de set staat van het momenteel in productie zijnde Gladiator 2 – zich helaas meermaals vast.

En toch … ondanks alle tegenkantingen valt niet te ontkennen dat Scott zelfs met deze ‘korte’ versie groteschermwaardig entertainment brengt. Zelfs al zullen de veldslagen bij Austerlitz en Waterloo in de lange versie ongetwijfeld nog meer schermtijd krijgen, ook hier knetteren ze al. Scott blijft als krasse en krachtige tachtiger duidelijk kicken op grootschalige actietaferelen en aan de logistieke aanpak van die scènes valt welhaast niet te tornen. Napoleon mag dan als geheel bijlange na niet zo episch zijn als het zou kunnen zijn, er zijn genoeg flarden en sequentiële oppeppers die duidelijk aantonen dat er wel degelijk leven zit in dit door Joaquin Phoenix gedragen bombarisch kijkstuk.

Los daarvan: wachten dus maar op Le Napoleon Complet, waarin we misschien ook wel te weten komen hoe en wanneer hij die zure ronde gele tandbederfsnoepjes heeft bedacht.