Wat ons betreft mocht hij de nieuwe James Bond geworden zijn. De in Sydenham (Engeland) geboren acteur Jason Staham heeft niet alleen zijn accent en zijn fysieke kunnen als voordeel, zijn aanpak, look en (film-)ervaring uit het verleden (The Transporter, The Transporter II, Lock, Stock and Two Smoking Barrels) konden moeilijk anders dan extra pluspunten geweest zijn bij de selectie van de nieuwe 007.
Mocht het ooit zover gekomen zijn, dan had Jason Statham het allicht wat beheerster en gecontroleerder mogen/moeten doen dan zijn personage Frank Martin in de twee Transporter films maar daar had de koele kikker allicht geen bezwaar tegen gemaakt. Enfin, we kunnen ons na het zien van Crank moeilijk voorstellen dat er voor Statham bij het draaien van deze film enige beperking was op welk vlak dan ook.

Het begin is in elk geval uitermate onheilspellend voor de protagonist. Chev Chelios (Jason Statham jawel) wordt wakker in een toestand die qua gevoel zowat de tegenpool moet zijn van kiplekker. Vanaf het ogenblik hij wat op zijn positieven is gekomen, bemerkt hij een DVD'tje dat netjes voor zijn prachtig plasmascherm werd gedeponeerd. Het opschrift 'Fuck you' nodigt uit om het schijfje even snel aan de DVD-speler toe te vertrouwen en te controleren op inhoud.
Ricky Verona is de man die in beeld komt en ook het woord neemt bij het verkondigen van het slechte nieuws : Chev Chelios (beroep : huurmoodenaar) die onlangs nog de belangrijke opdracht had om een 'grote jongen' van kant te maken ontving het nachtelijke bezoek van een paar slechteriken die hem een fataal spuitje met daarin een dosis van één of ander als Chinese Shit omschreven product toedienden. Eens het product zich heeft vermengd met het bloed van het slachtoffer staat vast dat die niet meer aan de dood kan ontsnappen. Het is dus gewoon een kwestie van tijd voor die het loodje legt en de verwachtingen zijn dat het binnen het uur allemaal voorbij zal zijn voor Chev.
Het inspuiten van het letale goedje wordt als extra overtuigingskracht in beeld gebracht dus realiseert Chev zich dat de komende zestig minuten het enige tijdbestek vormen waarbinnen nog wat kan 'rechtgezet' worden. De eerste minuten daarvan gebruikt hij alvast om zich eens heel erg boos te maken/af te reageren op het toestel dat zorgde voor het beeld bij de 'slecht-nieuws-melding'.
Echt veel hulp van zijn vriendin Eve (Amy Smart, gekend van Just Friends en Peaceful Warrior) krijgt hij niet (antwoordapparaat natuurlijk...) en ook zijn vaste (huis)arts meldt niet thuis. Met een allicht volledig opgeladen mobieltje kan er natuurlijk nog altijd onderweg eens een belletje gegeven worden naar mensen die in zijn laatste uur nog enige rol van betekenis kunnen spelen, meteen het begin van een helse, dolle tocht van een wel heel, heel, héél erg boze Jason Statham.

We kunnen niet onmiddellijk een betere keuze bedenken dan Jason Statham voor de hoofdrol in een film die op basis van zijn aanpak en ingrediënten evengoed The Transporter III als titel had kunnen hebben Samuel L. Jackson zou onze tweede keuze geweest zijn). De vervoermiddelen in Crank mogen dan misschien verschillen van de twee Transporter films (taxi, motorfiets zoals die in Lethal Weapon 3 maar dan niet Mel Gibson er op, Golfje/'Rabbitje'), de humor is van het betere soort en in een aantal gevallen ook gitzwart. Om zijn overlevingskansen min of meer gaaf te houden komt het eigenlijk hier op neer dat Jason Statham 'bezig moet blijven' en de adrenaline (of een stof die dit kan vervangen) in zijn lichaam heel erg hard moet blijven vloeien. Even alinea 3 van deze bioscooprecensie herlezen en weten dat Statham op zich al moeilijk kan blijven stilzitten (in zijn films) en je zou al een goed idee moeten hebben van wat je kunt verwachten.

De scène waarin hij even de opwinding wat wil laten toenemen wanneer hij op een politie-moto door de straten scheurt (en vooral de manier waarop de rit eindigt) is bijzonder geslaagd, die waarin hij het schietijzer wil gebruiken van de kerel waarvan hij het net heeft afhandig gemaakt (een hier heel bewust gekozen term) is er nog één die het vermelden waard is. Idem voor het inzetten van hét reanimatie-instrument bij uitstek wanneer Statham bij zijn ziekenhuisbezoek even een dipje heeft en zijn arme hart terug een versnellinkje hoger wil schakelen en zo zijn er nog wel een paar...

De aanpak en stijl van Mark Nevildine en Brian Taylor die Crank als hun langspeelfilm-debuut mogen vermelden op hun c.v. is er één van snelle beelden en dito actie-sequenties, een flitsende montage, op tijd en stond een split-screen ertussen. De makers vergelijken hun film zelf met Speed alleen gaat het volgens hen hier in plaats van om een bus om een man. Eens die beneden een bepaald niveau van activiteit komt betekent dit het einde ?  Men blikt het allemaal in met Sony HD-camera's (type 950) die ervoor zorgen dat de actie bijzonder goed tot zijn recht komt. De ervaringen met dit soort van apparatuur zijn beperkt maar het weerhield er de twee niet van het onderste uit de kan te halen binnen de beperkingen die dit soort van toestellen nog steeds hebben.

Het blijft allemaal natuurlijk vrij brutaal maar het wordt gebracht op een manier die automatisch gerelativeerd wordt (wat voorafgaat aan het vinden van een epinefrine-spuit bv...). Andere keren gaat men dan weer over de schreef van wat conventioneel is in Hollywood en nog nét tolereerbaar is (de escapade in Chinatown en de manier waarop Amy Smart de hartslag van Statham weer in hogere toeren krijgt). Maar de afrekening na het zien van deze slechts iets meer dan 80 minuten (!) durende film blijft positief. Crank is een geslaagd, leuk (maar heel kort) fimpje.