Begin jaren tachtig had Robert Altman het (even) gehad met Hollywood. Zijn productie- en distributiedeal met Twentieth Century Fox betekende iets teveel inmenging in zijn artistieke keuzes en het floppen van Popeye was de spreekwoordelijke druppel. Waarop hij besloot tijdelijk naar New York te verkassen om daar theaterproducties en kleinschalige films te regisseren.

Met Come Back to the 5 & Dime Jimmy Dean, Jimmy Dean sloeg hij een dubbelslag: hij regisseerde zowel het theaterstuk als de filmadaptatie. Het stuk van Ed Graczyk werd voor het eerst opgevoerd in 1976 in Columbus, en Altman nam de Broadwayversie die in 1982 liep voor zijn rekening. Het stuk werd vrij pover onthaald en ook Altman toonde zich ironisch genoeg niet onverdeeld fan van de materie. Toch vond hij er genoeg uitdaging in om bijna simultaan met het stuk ook een filmadaptatie te regisseren, en dat met dezelfde cast die in Broadway op de planken stond. Sandy Dennis, Cher, Karen Black, Sudie Bond, Marta Heflin en Kathy Bates maakten allemaal de sprong naar het witte doek. Vooral voor Cher was dat een goede beurt: door deze film werd ze serieus genomen als actrice en kon ze zelfs een Oscarwinnende acteercarrière uitbouwen.

De ietwat koele ontvangst voor het stuk van Graczyk is trouwens grotendeels onverdiend, want zowel in de plotstructuur als in de interactie tussen de personages zijn mooie dingen te vinden. Al is het allemaal misschien net iets teveel issue-gedreven om helemaal uit het leven gegrepen te zijn. Los daarvan passen de revelaties best netjes in het origineel vormgegeven tijdskader dat schippert tussen 1955 en 1975. Een fanclub van James Dean komt in 1955 samen in een kleine 5 & Dime-supermarkt in een boerengat in Texas, vlakbij de plaats waar Giant wordt opgenomen. De vroegtijdige dood van Dean zorgt voor een breuk in het vrouwenclubje, en zorgt vooral voor vrijelooptranen bij Mona (Sandy Dennis), die beweert dat ze zwanger is van Dean nadat ze hem tegen het lijf liep op de set van Giant. Hoe het nou eigenlijk zit en zat met de onderlinge verstandhoudingen tussen de vrouwen wordt twintig jaar later duidelijk wanneer ze in dezelfde 5 & Dime afspreken om de twintigste verjaardag van Deans dood te herdenken.

Altman laat de twee verschillende tijdkaders inventief samenkomen op een set waarin tweezijdige spiegelstructuren het verleden en het heden zowel van elkaar scheiden als laten samenvloeien. Waardoor dit karakterdrama zowel visueel als narratief weet te verblijden. Een van de vele onderschatte titels uit het oeuvre van Altman dus, deze Jimmy Dean.