Voor wie ooit De Vierde Man zag, de enige gedenkwaardige Nederlandse film van Paul Verhoeven, zal deze Basic Instinct niet al te veel verrassingen inhouden.  Want ook hier draait alles rond erotische paranoïa, en kleedt Verhoeven zijn thema in (of uit in dit geval) met hopen sex, spanning en expliciet bloederige slachtpartijen.  Alleen was het scenario van dat Nederlandse equivalent heel wat genuanceerder dan het hobbelige en vaak rommelende verhaal waar Basic Instinct zich van bedient.

Maar dat maakt de film zeker niet slecht, want het thrillergenre haalt al langer van vandaag zijn aantrekkingskracht uit een geforceerd laten samenvallen van valse en goede aanwijzingen die leiden naar de essentie van de plot en de uiteindelijke identiteit van de dader.

En dat is hier zeker niet anders : een man wordt op weinig aan de verbeelding overlatende wijze naar de andere wereld geholpen met een ijspriem, en alles wijst in de richting van de schrijfster Catherine Tramell (Sharon Stone, die letterlijk doorbreekt met deze film) omdat ze een gelijkaardige moord beschreef in 'Love Hurts', één van haar detectiveromans.  Bovendien was ze al een anderhalf jaar de bedgenoot van de vermoorde man.  De politie van San Francisco denkt meteen de zaak te hebben opgelost, maar zonder bewijzen komen zij geen stap verder.

Catherine ontwikkelt een geobsedeerde belangstelling voor de labiele detective Nick Curran (Michael Douglas, die ook een paar grenzen verlegt met deze rol) en hij laat zich belindelings strikken in de valstrik die ze op bestudeerde wijze aanlegt...

Het sein voor Verhoeven om de veel bochten nemende plot in turbosnelheid uit de doeken te doen, en het resultaat is een flitsende en eigentijdse cocktail van de hogervernoemde ingrediënten.

Extra bonuspunt is de meer dan overduidelijke knipoog naar Brian De Palma's Dressed to Kill waar derhalve het ook daar aanwezige erotische uitgangspunt ook de klassieke liftmoord tot in de bloederige puntjes wordt gecopieerd.  Mis in ieder geval de eerste minuten niet, want voor één keer zit de briljantste scène eens niet in de climax gemonteerd.