Binnenkort kunnen we naar de bios slalommen voor de op het eerste zicht uitstekend ogende verfilming van Stephen Kings novelle “The Mist”, momenteel wordt de horrorhoek in de dvd-theek gedomineerd door de King-hit van vorig jaar. “1408” deed het immers uitstekend in de bios, en dat kwam vooral door de aantrekkingskracht van John Cusack en Samuel L. Jackson. Ook op dvd is dit een film die moeiteloos zijn doelpubliek zal bereiken.

“1408” is gebaseerd op het gelijknamige kortverhaal dat voor de eerste keer verscheen als een work in progress in Kings essay 'On Writing'. King vond het zelf zo goed dat hij het vervolgens volledig uitschreef voor een audioboekversie in 1999. In 2002 verscheen het voor de eerste keer in printvorm in de verhalenbunde  “Everything’s Eventual'. Zoals wel vaker het geval is met kortverhalen, is de basis te kort om er een speelfilm uit te puren. Met andere woorden, de scenaristen van dienst deden hun best om Kings verhaaltje over een kwaadaardige hotelkamer uit te breiden, zonder daarbij aan de essentie te raken. Het is dus vooral het hoofdpersonage dat een reboot krijgt, al doet de kamer ook heel wat zaken die in Kings verhaal niet te bespeuren zijn.
Hoofdpersoon is Mike Enslin (John Cusack, die zich schijnbaar amuseert in dit universum), een sceptische schrijver die zijn brood verdient met occulte trash. Hij reist naar spooksites (huizen, kerkhoven, etc.) en schrijft zijn impressies dan neer in een goedverkopende boekenreeks. Enslin zelf hecht totaal geen geloof aan geesten, want hij heeft ze immers ook nog nooit gezien of gevoeld. Tot wanneer hij besluit kamer 1408 in het Dolphin Hotel in New York uit te proberen. Een opzoekingstocht leert hem dat heel wat (zelf)moorden plaatsvonden in de kamer, genoeg bad vibes dus om zijn lezerspubliek te entertainen.

De manager van het hotel met the evil fuckin’ room Olin (Samuel L. Jackson) verbiedt Enslin aanvankelijk om in de kamer te overnachten, maar ontdekt dat hij dat van rechtswege uit niet kan. Het Enslin gewoon afraden lijkt niet te lukken: de auteur is vastbesloten minstens een nacht in de kamer te blijven, ook al waarschuwt Olin hem dat hij het er in het beste geval nog geen uur uithoudt, en dat hij in het slechtste geval zijn avontuur niet eens gaat overleven. En ja hoor… Enslin ontdekt al snel dat hij ditmaal zijn gelijke heeft gevonden. De kamer laat hem immers niet meer gaan, en hij moet zien te overleven tussen bewegende schilderijen, een zelfactiverende klokradio die het ironisch aangewende 'We’ve Only Just Begun' van The Carpenters uit de luidspreker laat schallen, krakend meubilair en uit “The Shining” ontsnapte geestesverschijningen…

De scène waarin Enslin en Olin kennismaken is uitstekend. Cusack en Olin zijn goed op elkaar ingespeeld, en hun dialogen openen de deur voor wat een uitstekende portie suggestieve horror kan zijn. En dat grotendeels ook is. De eerste twintig minuten of zo dat Cusack in de kamer verblijft zijn immers heel knap in beeld gebracht. De dreiging voelt lekker aan, de truukjes die de kamer uithaalt zijn origineel. Tijdens de scène met het spiegelende venster spring je gegarandeerd hoger dan twee kontjes hoog staand gras. In het laatste halfuur (en dan heeft de verfilming niets meer te maken met de brontekst) zakt alles helaas als een fletse pudding in elkaar. Enslin draagt immers een leversnietigend trauma mee, en dan nog meteen het meest clichématige voor een horrorprent: de dood van een kind. Driemaal raden dus welk fantoom hij het meest op bezoek krijgt in kamer 1408 die meer en meer transformeert in een labyrint waarin zelfs Theseus en Ariadne aan hongersnood zouden ten onder gaan. En die uiteraard ook model komt te staan voor de innerlijke demonen die aan Enslin vreten. Een beetje jammer allemaal omdat “1408” zo transformeert van een goedaanvoelend stukje huiverentertainment in een ongewilde myxomatose die zowel het noorden als de pedalen verliest.

Dutch Filmworks brengt de film uit in een 2-discversie in de intussen goed ingeburgerde Steelbookverpakking. De extra’s staan allemaal op het tweede schijfje en zijn aan de korte kant, maar gelukkig niet zo irritant nietszeggend als dat van DFW mag worden gevreesd. Geen B-roll of afzonderlijke filmclips bv., en dat is zowaar een kleine zegen te noemen. 'Inside The Room' focust zich op de set, 'According To John Cusack' duurt 2 minuten en een half en laat zien wat de titel zegt: Cusack vertelt iets over het verhaal en zijn karakter in de film, al passeren ook heel wat fragmenten uit de trailer de revue. Deze twee ultrakorte featurettes zijn overduidelijk gedraaid als tv- of internetvoer en uit langere reportages geknipt. Er zijn twee alternatieve eindes, eentje waar Cusack het haalt en eentje waarbij hij sterft. De 'Red Carpet Premiere' duurt dan weer bijna een half uur en focust zich op de rode loper die de premiere in L.A. voorafging. Qua cameravoering is dit een rommeltje (wat een deel van de charme is), maar een halfuur boeien kunnen deze interviews afgenomen in opdracht van productiemaatschappij Weinstein zeker niet. Nog meer promopraat in 'Interviews Cast &amp: Crew' waarin Cusack, Jackson, Mary McCormack en regisseur Mikael Hafström nogal eens in herhaling durven vallen. Zeven pagina’s Nederlandstalige liner notes en tien foto’s uit de film ronden het pakket af.

Opmerkelijk is wel dat DFW voor de release op HD-DVD een veel beter pakket klaarstoomde. De versie die je daar te zien krijgt is de 13 minuten langer durende director’s cut, en ook de extra’s maken deel uit van de speciaal voor dvd gemaakte achtergrondreportages zoals een commentaartrack, deleted scènes en focusfeaturettes op onder meer het production design en de speciale effecten. Wat het dubbel jammer maakt dat we het voor de 2-disc gewone dvd-versie met magere keukenrestjes moeten doen.

.