Robert Siodmak werd geboren in Amerika waar zijn ouders op zakenreis waren.  Hij groeide op in Dresden en Leipzig waar zijn vader in een bank werkte.  Hij studeerde aan de Universiteit van Marburg en ging aanvankelijk acteren in repertoiregezelschappen.

Het was louter om financiële redenen dat hij ook een korte periode werkte in de banksector.  Maar dat bleek niet echt zijn ding te zijn waardoor hij terugkeerde naar de Duitse filmindustrie en er ondertitels voor geïmporteerde Amerikaanse films ging schrijven.

Het jaar daarop werd hij beeldmonteur, in 1929 maakte hij zijn regiedebuut met de documentaire “Menschen am Sonntag” die hij samen maakte met Edgar G. Ulmer.  De langspeelfilm betekende meteen ook de start van de carrière van Curt Siodmak (Roberts broer), Billy Wilder (die meewerkte aan het scenario) en van Eugen Schüfttan en Fred Zinnemann die verantwoordelijk waren voor het camerawerk.

Zijn film “Brennendes Geheimnis” deed heel wat stof opwaaien : zo kreeg hij in 1934 felle kritiek van Goebbels persoonlijk die hem omschreef als “zedenbederver van het Duitse gezin”.  Daarenboven was Siodmak eigenlijk een Jood dus was het aangewezen om Duitsland te verlaten.  Toen de Nazi’s het overnamen vluchtte hij naar Parijs waar hij  seksueel getinte melodrama’s maakte als “Le chemin de Rio” (1936), “Mollenard” (1938) en “Pièges” (1939).

De dag voor de Duitsers Parijs binnenvielen vertrok hij naar Hollywood.  Na het regisseren van een aantal B-films voor verschillende studio’s bleek dat Universal in hem geïnteresseerd was.  Hij ging voor hen een aantal psychologische thrillers maken.  Maar hij heeft zich eigenlijk nooit echt thuis gevoeld in Hollywood, iets wat in sommige van zijn films spreekwoordelijk ook tussen de lijntjes kon gelezen worden…  En ook opgemerkt werd door recensent Andrew Sarris die zijn films destijds omschreef als “more Germanic than his German films”. 

Een wist-je-datje misschien nog ?  Robert Siodmak hield aan een vechtpartij op jonge leeftijd een verminderd gezichtsvermogen over dat onomkeerbaar was.  Verrassend genoeg was het uitgerekend hem die later als cameraman speelde met licht op een manier zoals maar weinigen deden, waardoor hij als geen ander een beklemmende, angstwekkende sfeer creëerde bij films als “The Spiral Staircase”, “Phantom Lady” en “The Killers”.  Deze laatste film, gebaseerd op een kortverhaal van Hemingway, was overigens het acteerdebuut van Burt Lancaster.

De Hollywood-films van Siodmak begin de jaren ’50 waren veel minder interessant met uitzondering van de kostuum-/avonturenkomedie “The Crimson Pirate”.

In 1953 keerde de filmmaker terug naar Europa.  Eerst naar Frankrijk, het jaar daarop was hij terug in Duitsland.