Zijn eerste werkervaring deed Ralph Richardson op als beginnende bediende bij een verzekeringsmaatschappij.  Een erfenis van 500 Pond, voor die tijd een belangrijke som geld, gaf hem de gelegenheid om zich in te schrijven aan de Brighton School.  Kunstgeschiedenis was er zijn eerste keuze maar hij schakelde al snel over naar acteren.

Omstreeks 1920 schreef hij zich in bij het repertoire-gezelschap van de St. Nicholas Players en deed er zijn eerste praktische toneel-/acteerervaring op.

Zijn debuut volgde zes jaar later op West End in het stuk Yellow Sands.  In 1930 maakte hij de overstap naar het Old Vic wat hem aan populariteit enkel maar deed winnen maar hem ook de gelegenheid gaf om er omstreeks 1933 zijn filmcarrière op te starten die in die periode weliswaar ondergeschikt was aan zijn toneelwerk.

In “Anna Karenina” was hij Karenin, In “Java Head” speelde hij de jaloerse broer van een Zeekapitein, in “Friday the Thirteenth” die van een leraar die verliefd is op een koorzangeres, in “The Heiress” die van Dr. Sloper, als Buckingham in “Richard III” terwijl hij in “The Man Who Could Work Miracles” te zien was als een driftige, oude generaal die zijn whisky terugvindt, veranderd in water…

De filmografie van Sir Ralph Richardson mag dan kwantitatief niet indrukwekkend zijn, kwalitatief is ze des te meer.  Het hoogtepunt van zijn carrière situeerde zich in de jaren ’30 en 40’.  Met zijn rol in “The Fallen Idol” bijvoorbeeld waarin hij de rol speelde van een ambassadeur die voor zijn eenzame zoon een opwindende wereld vol fantasie creëert maar hierbij zichzelf grotendeels wegcijfert.

“Home at Seven/Murder on Monday” (1952) was de enige film waarin hij zichzelf regisseerde.

In 1947 werd hij tot ridder geslagen en was vanaf dan dus Sir Ralph Richardson.

Hij was de weduwnaar van actrice Muriel Hewitt.  Zijn huwelijk met actrice Meriel Forbes-Robertson hield stand van 1945 tot zijn dood.  De acteur overleed op 80-jarige leeftijd.