Zijn ouders waren immigranten die met veel succes een bedrijf hadden opgestart, gespecialiseerd in maaltijdverzorging.  Dore Schary was pas 14 toen hij het op school al voor bekeken hield en besloot om te gaan werken.  Het was iets waar hij op 19-jarige leeftijd op terug kwam toen hij besloot om alsnog naar de middelbare school te gaan.  In sneltempo want de leerstof van vier jaar verwerkte hij in maar liefst vier maand (!).

Hierna ging Dore Schary in Cincinnati aan het werk als reporter en als acteur/regisseur/schrijver waardoor hij de aandacht trok (en kreeg) van Columbia die hem een contract aanboden.

In 1937 boekte hij zijn eerst succes op Broadway met Too Many Heroes en ging aan de slag bij MGM als scenarist.  Zo verleende hij zijn medewerking aan ondermeer Boys Town (1938) en Edison, the Man (1940).

En hij ging ook regisseren, zij het films met een beperkt budget die toch een zekere populariteit genoten.  Maar die ook omwille van de politieke inhoud zorgden voor meningsverschillen tussen hem en de MGM-directie.

In 1943 zei Schary MGM vaarwel en breide een vervolg aan zijn carrière als producent bij Vanguard Films  In 1947 werkte hij voor RKO en leverde er Crossfire af die een aardig zicht gaf op het antisemtisme bij de strijdkrachten.  Verrassend genoeg keerde hij hierna nog eens terug naar MGM om te proberen het tij te doen keren voor de Studio.  Het liep op dat moment immers niet zo goed bij MGM en men verwachtte van iemand als Schary in de functie van Hoofd van de Productie enig beterschap.  Het knetterde regelmatig tussen Dore Schary en de MGM-directie - in de persoon van Louis B. Mayer - maar de samenwerking bleef verrassend genoeg toch nog duren tot 1956.

In de woelige McCarthy-periode genoot Schary nog enigszins het vertrouwen en ging men ervan uit dat hij nog enige integriteit behield in de groep van grote Hollywood-producenten.

Het is ook Schary die ervoor zorgde dat de regisseurs Nicholas Ray en Joseph Losey aan de bak konden komen bij RKO.