Into the Wild

Goed
Into the Wild
2007
09/01/2008
langspeelfilm
149 minuten
drama

verdeler

Alternative films

acteur/actrice (11)

Catherine Keener Catherine Keener →  Jan Burres
Vince Vaughn Vince Vaughn →  Wayne Westerberg
Marcia Gay Harden Marcia Gay Harden →  Billie McCandless
William Hurt William Hurt →  Walt McCandless
Hal Holbrook Hal Holbrook →  Franz
Zach Galifianakis Zach Galifianakis
Emile Hirsch Emile Hirsch →  Christopher McCandless
Kirsten Stewart →  Tracy
Jean Malone →  Carine
Brian Dierker →  Rainey
Thure Lindhardt

regisseur (1)

Sean Penn Sean Penn

producent (3)

Sean Penn Sean Penn
Art Linson
Bill Pohlad
Into the Wild

Op zoek naar een film waarvan de maker overduidelijk verliefd is op de materie die uit de projector komt rollen ?  Versier jezelf een ticket voor “Into The Wild”, want Sean Penn levert hier een emotioneel epos af waarbij de passie van het eerste tot het laatste frame van het scherm spat. Het (on)fortuinlijke leven (het is maar hoe je het bekijkt) van Christopher McCandless past dan ook wonderbaarlijk goed bij het rebelse, anti-autoritaire (film)karakter van Penn.
“Into The Wild” omschrijven als een fascinerende trip is een understatement. De in een voorstad van Washington DC geboren en getogen Christopher McCandless wist al op jonge leeftijd dat de materialistische consumptiemaatschappij niets voor hem was. Toch studeerde hij netjes af aan de universiteit in 1990. Zijn ouders verwachtten van hem een mooie professionele toekomst, en Christopher gaf de indruk dat hij aan die verwachting zou voldoen. Tot hij op een dag plots verdween, zonder verklaring. Enkel zijn zus wist ongeveer wat hij van plan was. McCandless schonk zijn volledige studiefonds (24.000 dollar) aan Oxfam, vernietigde zijn identiteitspapieren en begon liftend onder de naam Alexander Supertramp aan een avontuurlijk leven, waarin aanvankelijk enkel maar hij het consumentenleventje verloochende, maar waarin hij gaandeweg meer en meer geobsedeerd raakte door een bestaan in de vrije natuur. Zijn tocht die begon in juni 1990 eindigde dramatisch in augstus 1992: na ongeveer 112 dagen in zijn eentje in de wildernis van Alaska te hebben doorgebracht, kwam hij om van honger, al dan niet in combinatie met het eten van giftige planten.

Penn reconstrueert de tocht van McCandless (sfeervol vertolkt door Emile Kirsch die alle hiking en tracking-stunts zelf uitvoerde) aan de hand van zijn dagboek dat werd teruggevonden, het dagboek van zijn zus en de reconstructie van auteur Jon Krakauer die in 1996 een boek schreef over de tocht van McCandless. Penn volgde voor zijn film het pad dat Krakauer beschreef, en hij filmde in de mate van het mogelijke ook op de locaties waar McCandless verbleef of passeerde. Tijdens het eerste deel van zijn tocht komt McCandless met heel wat mensen in contact. Opvallend is dat die allemaal (op een klopgrage spoorwegagent na) positief ingesteld zijn, en een levenshouding uitstralen die je in deze cynische tijden niet meer zou verwachten. Door de tocht van McCandless bijna overwegend positief in te kaderen en alles te plaatsen in fascinerend in beeld gebrachte landschappen die veelal haast van een hemelse schoonheid zijn, verklaart Penn met deze film ook zijn liefde aan een Amerika dat ongetwijfeld nog wel bestaat, maar dat toch mijlenver afstaat van de machtsgeile machinaties die de regering predikt. Dat is vooral heel duidelijk in de scènes met het hippiekoppel (McCandless’ relatie met de zestienjarige Tracy is een van de meest levensvreugde uitademende passages, maar is naar het schijnt nogal uitvergroot weergegeven). Ook de ontroerende cameo van Hal Holbrook als de oude Ron Franz is een voltreffer.

Into the Wild

Dat Penn hier en daar wat (volgens sommigen zelfs constant) manipuleert om van het geheel een zo positief mogelijke ervaring te maken, is hem vergeven. Zelfs als McCandless ligt te vergaan van pijn, kadert Penn dat tussen twee positieve scènes in (McCandless’ tocht wordt immers niet chronologisch verteld). Aangezien McCandless de tocht ondernam omdat hij zijn leven wou leiden zoals hij wou en niet zoals het hem werd opgelegd, en omdat zijn dagboeken overwegend positief waren, zou het trouwens ook niet correct geweest zijn om van deze film een helletocht te maken. De dubbele narratie is trouwens ook een mooie vondst, en het terugkoppelen naar de ongerustheid van McCandless’ ouders die tot aan de vondst van zijn lichaam door een stel elandjagers in september 1992 geen weet hadden van de verblijfplaats van hun zoon zorgt ook voor een interessante verhaallijn.

Niet iedereen is echter opgezet met de erfenis van McCandless. Een beetje surfen op het wereldwijde web levert ook andere visies op. Dat de jongeman een schizofreen was bijvoorbeeld die al de aandacht niet waard is, al zijn er de nodige bronnen die deze insteek tegenspreken. Vooral in Alaska kan het avontuur maar op weinig sympathie rekenen. Het feit dat McCandless totaal onvoorbereid aan zijn avontuur begon, zorgt daar voor controverse. Pijnlijk ironisch is wel het feit dat niet ver van de plaats waar McCandless stierf een kabellift was, wat McCandless niet wist omdat hij zonder kaart door het gebied reisde. In elk geval is de bus waarin McCandless stierf nog steeds een stevige toeristische trekpleister voor andere jonge (en hopelijk slimmere) backpackers.

Into the Wild

“Into The Wild” legt zeker geen foutloos parcours af (daarvoor is het hier en daar iets te zelfingenomen en probeert Penn tijdens sommige passages iets te bewust hip uit de hoek te komen), maar toch is dit een film die blijft nazinderen. Door de welhaast buitenaardse schoonheid van McCandless’ tocht lijk je als kijker af en toe even geneigd om ook het scherm in te stappen en de wekelijkse rat race vaarwel te kussen. Voeg daar de reeds eerder aangehaalde magnifieke natuurfotografie aan toe, en de vrijheid uitschreeuwende songs van Eddie Vedder en je hebt een film die zowel het hart als de hersenen aanspreekt. Uitsmijter uit de reeks ‘die make up-effecten van de geslachte eland zien er wel heel levensecht uit’: sorry dierenliefhebbers, het is allemaal echt. Penn gebruikte voor de scène een in het verkeer omgekomen eland (ofte ‘road kill’ zoals dat in het Engels klinkt). Zo, en dan gaan we ons vlindernetje invetten.

Alex De Rouck


Synopsis

De jonge, idealistische Christopher McCandless verlaat de bewoonde wereld en trekt zich terug in de wildernis van Alaska.

Gebaseerd op de beststeller van Jon Krakauer.

Genomineerd voor twee Golden Globes (Beste Originele Score/Filmmuziek voor een Langspeelfilm (Michael Brook, Kaki King en Eddie Vedder), Beste Originele Filmsong in een Langspeelfilm (Guaranteed). Winnaar van de Golden Globe voor Beste Originele Filmsong.