Matt Damon als rolpatroon voor Het Rouwen Der Mannen ?  Het begint er zowaar naar uit te zien: na zijn depressie in Clint Eastwoods “Hereafter” verloor hij zijn vrouw in Steven Soderberghs “Contagion” en in Cameron Crowes “We Bought A Zoo” moet hij het na de dood van zijn vrouw na een slepende (zij het ditmaal niet besmettelijke) ziekte in zijn eentje zien te rooien met zijn twee kinderen.

Benjamin Mee (Damon) valt na de dood van zijn vrouw in een zwart gat. Het leven van alledag heeft alle kleur verloren en hij ligt constant overhoop met zijn puberzoon Dylan (Colin Ford). Tijd voor iets nieuws dus, en een verhuis lijkt daarvoor het perfecte startschot. Het schot galmt iets luider als Benjamin zijn oog laat vallen op een oude zoo en prompt het domein opkoopt. De dieren worden in de dierentuin nog steeds verzorgd door de geëngageerde verzorgers, maar bezoekers komen er niet meer over de vloer. Meer zelfs, als Benjamin er niet in slaagt om het domein op te knappen, is het onherroepelijk verloren en moeten de dieren andere verblijfplaatsen opzoeken (al dan niet in de eeuwige jachtvelden). Benjamin (die gelukkig financieel goed voorzien is van oren en poten) is echter vastbesloten om Dartmoor Zoological Park te heropenen, en tegelijkertijd het verlies van zijn vrouw te verwerken. En moet daarbij het hoofdschuddend gehoon van zijn oudere broer Duncan (Thomas Haden Church) tolereren.

“We Bought A Zoo” is in de eerste plaats een (te) sentimenteel relaas van een rouwproces. Matt Damon laat geen kans onbenut om zijn overleden vrouw op te hemelen, het aantal close-ups op zijn schattig dochtertje (Maggie Elizabeth Jones) is niet bij te houden en dan is er ook nog heel wat tijd uitgetrokken voor het conflict van Damon met zijn zoon. Dat alles omgeven met een heleboel wildernisbeesten van diverse pluimage, gemakkelijke grappen, karikaturale nevenpersonages en een naturel acterende Scarlett Johansson als zoomedewerkster Kelly Foster die traag maar zeker Damons hart verovert. Weinig, om niets te zeggen niets nieuws onder de zon dus.

Dat “We Bought A Zoo” gebaseerd is op ware gebeurtenissen zet nauwelijks zoden aan de dijk. In het echt was Benjamin Mee trouwens een Brit (wie zijn dierenpark wil bezoeken, kan terecht in Dartmoor Zoological Park in Devon), en stierf zijn vrouw pas nadat hij de beestenboel had gekocht. De financiële transactie verliep trouwens niet zo soepel als hier wordt beweerd: Damon koopt de zoo zonder al teveel problemen, de echte Benjamin moest er twee jaar voor zwoegen, ook omdat hij totaal geen expertise had op het gebied van wilde dieren. In 2007 liep op de BBC een vierdelige docu over de renovatie van de dierentuin door Benjamin en zijn medewerkers, en vervolgens schreef hij over zijn ervaringen het boek “We Bought A Zoo: The Amazing True Story of A Young Family, A Broken Down Zoo, And The 200 Wild Animals That Changed Their Lives”. Dat boek diende als basis voor het scenario, dat oorspronkelijk werd geschreven door Aline Brosh McKenna (“The Devil Wears Prada”, “27 Dresses”, “Morning Glory”) en later werd aangepast door Cameron Crowe nadat die besloot de prent te regisseren.

Crowe doet trouwens weinig moeite om verrassend uit de hoek te komen, waardoor dit filmpje niet veel meer is dan een voetnoot op zijn cv, gevuld met onder andere “Say Anything”, “Jerry Maguire”, “Vanilla Sky” en zijn autobiografische muziekfilm “Almost Famous”. “We Bought A Zoo” laat zich weliswaar vlot bekijken en (naar goede Crowe-gewoonte) beluisteren (als je tenminste geen aversie hebt tegen de IJslandse emoduif Jonsi), maar de verhaalspoeling is te dun om de twee uur zonder een paar welgemikte schiet nou eens op-verwensingen uit te zitten. Over muziek gesproken: Crowe koos alweer een keur aan artiesten om zijn soundtrack op te vrolijken. Passeren onder meer de revue: Tom Petty And The Heartbreakers, Echo And The Bunnymen, Wilco, Chris Whitley, Bob Dylan, Temple Of The Dog, Neil Young, Bon Iver en Randy Newman.