Het zou er een van American International Pictures of New World Pictures kunnen zijn, maar het was wel degelijk United Artists die deze ongemeen slordig gefilmde en inert vertelde brok rodenekkenexploitatie in de zalen bracht.

Al is er wel een link met AIP en New World, daar deze film werd geproduceerd door Roger Cormans jongere broer Gene. En de broers delen duidelijk hetzelfde DNA. En regisseur George Armitage draaide hiervoor ook al films voor Corman Inc., dus ja … dit is wel degelijk met een klein budget en in een rotvaart gedraaide Z-cinema. Zij het helaas niet van de goede soort.

Een kleine voorstad in Californië wordt op stelten gezet door seizoenarbeiders van een nabijgelegen olieraffinaderij, en dus besluit de burgemeester om met de grove middelen orde op zaken te stellen. Hij huurt een Vietnamveteraan (Kris Kristofferson) in om het politiekorps te komen versterken, en die brengt meteen twee handvollen andere veteranen mee. Aha, denk je dan … een film over rechtschapen Amerikanen die het tuig van de straat een explosief poepje laten ruiken. Niet helemaal. Blijkt immers dat Kristofferson en co ook niet zuiver op de graat zijn en proberen de zaken zo naar hun hand te zetten dat zij eigenlijk de onofficiële baas worden van het gehucht. Door de opbrengsten van illegale activiteiten in eigen zak te stoppen bijvoorbeeld en – toch ook niet min – door tegenstanders zoals rechtschapen agenten linea recta neer te knallen. Zelfs Victoria Principal moet er gaan geloven, ocharme. Waardoor Kristofferson uiteindelijk rechtover zijn eigen goody two shoes broer Jan-Michael Vincent komt te staan voor een gevecht op – jawel – leven en dood.

Dat Armitages script nogal wat gelijkenissen vertoont met dat van de een jaar eerder uitgekomen blaxploitatietitel Bucktown wordt hier netjes onder de mat geveegd. ‘t Is ook niet helemaal hetzelfde daar het in die films geen twee broers waren die op het voorplan stonden, maar toch … Armitage beweert dat hij zijn script – geschreven op basis van de titel die hij van Corman kreeg toegeworpen – ook een beetje politiek incorrect kruidde door er verwijzingen naar de Vietnamoorlog en de Amerikaanse burgeroorlog in te verwerken. Kan allemaal wel zijn, maar diepgang strooit hij er niet mee rond. De plot hangt met haken en ogen aan elkaar, de actietaferelen zijn derivatief en elke vorm van originaliteit, finesse of souplesse werd precies opzettelijk van de set geweerd.

Wanneer foute cinema blijft steken in de muil van de saaie vergetelheid dan krijg je zoiets als deze Vigilante Force. Een rommeltje dus.