14-18, de eerste Wereldoorlog dus. Een vijftal soldaten wordt door de loopgraven geleid tijdens iets wat hun laatste tocht in oorlogsgebeid zal worden. Ze zijn veroordeeld tot de doodstraf, wegens desertie. Wie niet bereid is te sterven voor het vaderland wordt berecht. Met de kogel. Wie op een of andere manier probeert om zijn plicht voor het vaderland onmogelijk te maken of te bemoeilijken (zelfverminking inbegrepen) wacht hetzelfde lot. Eén van de vijf mannen is Manech. Ook hij werd naar het slagveld in de buurt van de Somme gestuurd, een opdracht waarvoor hij zijn grote liefde, Mathilde, moest acherlaten. Beiden zijn nog jong, zeer jong, Manech was bij zijn vertrek nog vijf maand verwijderd van zijn twintigste verjaardag... Ondanks enig hoopgevend nieuws voor Mathilde die thuis wacht op Manech weigert ze zich neer te leggen bij zijn dood, officieel is Manech vermist. Ze blijft geloven in een vervolg op hun periode van allesomvattende verliefdheid, de avond waarop ze beiden in slaap vielen, de hand van Manech rustend op haar borst... Op een dag trekt ze naar het ziekenhuis van Rennes, daar zou ene Esperanza meer weten over het lot van Manech en extra informatie hebben over zijn laatste dagen... Maar zijn informatie is niet concreet genoeg en Mathilde keert terug naar huis met een doos vol herinneringen aan de vijf veroordeelden... Het sterkt Mathilde alleen maar in haar overtuiging dat Manech nog in leven is en ze gaat op zoek naar overlevenden en komt hiervoor zelfs in contact met Germaine Pire, een gemotiveerde en gewiekste detective die zichzelf goed kan verkopen, zelfs als hier een prijs van 20 Franc per dag aan vasthangt...

De opzoekingen gaan zich nu toespitsen op Bingo Crépuscule, de bijnaam van de loopgracht waar Manech zijn dienstplicht vervulde. Maar ook Tina Lamobardi, een hoertje, lijkt een betekenis te hebben in het geheel...

Un long dimanche de fiançailles kent een prachtig liefdesverhaal dat op een indrukwekkende en meeslepende manier met sierlijke penseeltrekken op het filmdoek wordt geschilderd, of op een op het vlak van camerawerk schitterende manier op het grote scherm wordt getoverd door regisseur Jean-Pierre Jeunet. Die gaat niet overhaast te werk en neemt meermaals de tijd om een wat wij hier gemakshalve nevenverhaaltje zullen noemen, netjes, uitgebreid en met oog voor detail uit de doeken te doen. Het houdt natuurlijk op een of andere manier altijd verband met de hoofdverhaallijn maar is qua uitwerking even verzorgd als de essentie van deze film.

De verschillende verhaal-uitstapjes zijn de ene keer een ontbrekend puzzlestukje in de zoektocht van Mathilde, een andere keer een terugblik naar de periode van verliefdheid tussen M & M als basis voor de wederzijdse drang om elkaar in de toekomst terug te zien...

A very long engagement zoals de titel heet in het Engels/Amerikaans is visueel dus heel bijzonder. De manier waarop alles technisch wordt ingevuld qua camerawerk zorgt ervoor dat je alles ziet door een gele bril, qua kleurbetekenis (wijsheid, levenswarmte en bescherming) niet echt makkelijk te koppelen aan de basis van deze film die maar liefst vijf Césars won. Het is allemaal heel meeslepend, niet in het minst door de verrukkelijke soundtrack en het thema dat telkens weer in een of andere variant muzikaal de kop op steekt...

De extra's liggen in het verlengde van deze sterke film. De twee trailers laten we buiten beschouwing maar Voor de explosie is een goed blokje om mee te beginnen. Wat we hier gemakshalve de Zeppelin-scène zullen noemen vergde vanzelfsprekend heel wat voorbereiding terwijl ook de veiligheid niet uit het oog werd verloren. De scènes in Parijs geven je ook al een goed beeld wat een enorme voorbereiding deze film vergde en hoe ver men ging in research om met kennis van zaken op een overtuigende manier 120 sets te bouwen en aan te kleden. In dit stukje komen ook Audrey Tautou en de crew aan het woord en sta je er versteld van hoeveel speciale effecten er wel in deze film zitten... De 'weggelaten scènes' kan je (net als overigens de volledige film !) bekijken met audiocommentaar van de regisseur. Maar h?t extra bij uitstek is een soort documentaire van pakweg 5 kwartier (wat de Fransen graag 'The Making of' noemen). Een vrij volledige brok achtergrondinformatie waarin men zelfs de audities even aanraakt en ook hier weer duidelijk wordt dat maar weinig dingen onmogelijk zijn op het vlak van film. Zelfs van een prachtig winterlandschap tovert men met de gepaste apparatuur en de nodige atrributen zo de zomer tevoorschijn...