Elvis was niet de enige die in de jaren zestig de ziel uit zijn lijf mocht zingen in goedgemutste en flinterdunne komedies. In tal van Europese landen mochten plaatselijke populaire zangtalenten hetzelfde doen om lokale cinemabezoekers sloten escapisme te bieden – en geld in het (managers)laatje te brengen. Duitsland had zelfs een heel bataljon zangers om in de strijd te werpen – Freddy Quinn op kop – en in Engeland mocht Cliff Richard het mooie weer maken.

Hij deed al in 1961 met veel succes met The Young Ones, en deze opvolger Summer Holiday deed het twee jaar later nog beter. In de UK werd deze spielerei zelfs de tweede meest succesvolle film van het jaar: enkel From Russia With Love wist nog meer achterwerken op het pluche te krijgen.

Oorspronkelijk zou de in Engeland werkende Canadees Sidney J. Furie de film regisseren nadat hij eerder ook al de honneurs van The Young Ones had waargenomen. Maar hij kon zich niet vrijmaken, waardoor de film na een omwegje – Ken Russell kreeg ook de kans maar weigerde omdat hij het script maar niets vond – in de schoot viel van Peter Yates. Jawel, de man die in 1968 Steve McQueen het asfalt van San Francisco een poepje liet ruiken in Bullitt, debuteerde vijf jaar eerder met een musical met Cliff Richard. Al gaat een deel van de regielauweren ook naar Herbert Ross die alle muzikale nummers choreografeerde. Furie zou in 1964 wel nog Wonderful Life, de volgende Cliff-musical regisseren.

Flinterdun, het woord viel al: Cliff en zijn vrienden – waaronder een jonge Jeremy ‘Boba Fett’ Bulloch – trekken met een dubbeldekbus van Hertfordshire naar Athene. Fun and laughter on a summer holiday, no more worries for me or you … daar is het hen om te doen. Onderweg geven ze een lift aan drie Britse zangeressen met autopech en verwelkomen ze ook een verstekeling. Aanvankelijk denken Cliff en co dat die meerijder een jongen is, maar nee hoor … het is een vermomd meisje (de Amerikaanse Lauri Peters) – toevallig ook een zangeres – die het even heeft gehad met haar bemoeizuchtige moeder. Die daarop de politie achter de bus van Cliff stuurt om haar dochter terug te halen. Spannend wordt het niet echt, tenzij even aan de grens van Joegoslavië en Griekenland.

Summer Holiday bevat zestien liedjes – naast de titelsong werd onder meer ook het op de valreep nog toegevoegde Bachelor Boy een dikke hit – en veel zonnig en onschadelijk vertier. Een geestige tijdscapsulefilm dus, al zorgt de matige plot er af en toe voor dat de wielen van de bus niet altijd ronddraaien. De vrij onbekende Peters – ze acteerde maar in drie films – hoorde haar stem gedubd door Grazina Frame, die in The Young Ones ook al Carole Gray had mogen dubben.

Uitsmijter du jour: Peters was ten tijde van Summer Holiday gehuwd met Jon Voight die ze had leren kennen tijdens de de Broadwayproductie van The Sound Of Music waar zij Liesl Von Trapp vertolkte en Voight een naziboodschapper. Ze bleven in totaal 5 jaar gehuwd.