Ladies and Gentlemen, we have a winner. Een zinsnede die al veel van stal gehaald is om Spirited Away te eren op festivals en prijsuitreikingen allerhande : een Oscar voor beste animatiefilm, een Gouden Beer op het festival van Berlijn, een Silver Scream Award, een Cinekid Film Award,... en bovendien is dit de meest succesvolle film aller tijden in Japan (zelfs James Cameron's Titanic werd genadeloos onttroond). Vooraleer de film vorig jaar in Amerika in de zalen te zien was, had hij wereldwijd reeds 200 miljoen dollar opgebracht. Wow !

Voor mensen die niet gewend zijn aan de Japanse animetechnieken en -sfeer is Spirited Away alvast een boeiende kennismaking. De ongebreidelde fantasie van veteraan Hayao Miyazaki levert immers een zeer mooi getekende film op. De personages werden allemaal met de hand getekend, de achtergronden en bewegende voorwerpen werden door de CGI-molen gehaald. Het is wel even wennen voor ons westerlingen die gewend zijn aan de snedige vlugheid van Disney, Pixar en co. In anime worden er geen liedjes tussen gegooid, is weinig plaats voor sentiment en is humor niet per se noodzakelijk. In het begin van de film had ik dan ook veelvuldig de indruk dat alles ook met acteurs en computereffecten in een echte speelfilm kon worden gegoten. En voorts is anime ook gewelddadiger dan de poeslieve Westerse tekenfilmpret, al vervalt het uiteraard niet in het bloedvergieten van de grotere Manga-broer. Maar Miyazaki laat zich niet insluiten door zijn Oosterse leefwereld, en is ook in het Westen ontzettend geliefd bij animatieliefhebbers. Niet in het minst bij Pixar's John Lasseter die de supervisie had over de Engels gedubte versie van Spirited Away. Deze versie staat wel niet op de dvd. Paradiso plaatst naast de originele versie enkel de te verwaarlozen Nederlandse dub op het schijfje.

Spirited Away kan je een beetje (maar niet helemaal) vergelijken met Alice In Wonderland. Ook hier komt een klein meisje, Chihiro, in een fantasierijke wereld terecht. Chihiro heeft al meer haar op haar tanden dan Alice (althans toch vergeleken met de Alice uit de Disney-versie van het verhaal) en Miyazaki laat de kijker op het eind zelf interpreteren of alles echt was of slechts een droom. We maken kennis met Chihiro als ze op de achterbank van de auto van haar ouders zit te mokken omdat ze moet verhuizen. Chihiro zou immers veel liever blijven wonen waar ze woont. Maar de wil van ma en pa is wet. Totdat haar ouders plots in een penibele situatie terechtkomen : in een verlaten pretpark vinden ze tafels vol lekkernijen, en een schranspartij later zijn ze allebei in vette varkens veranderd (een knipoog naar Pinocchio, waar de stoute jongens in ezels veranderden). Chihiro vindt zichzelf gevangen in een mysterieus stadhuis waar enkel maar goden en geesten toegang hebben. Het badhuis wordt geleid door de heks Yababu, die Chihiro als slavenmeisje in dienst neemt. Maar Chihiro (of Sen, zoals haar badhuisnaam luidt) is niet van plan zomaar leidzaam toe te zien. Ze wil immers haar ouders redden, en daarvoor kan ze op de hulp rekenen van Haku, Yababu's geheimzinnige rechterhand.

Het scenario van Spirited Away neemt heel wat bokkensprongen, en ontspoort daardoor wat naar het eind. Al zou het ook wel kunnen dat wij westerlingen een paar nuances missen die in Japan wel duidelijk interpreteerbaar zijn. Maar uiteindelijk is dat een beetje muggengezift : tegen dan hebben we immers al lang uitgemaakt dat deze animatiefilm zeer mooi is. Ok, als puntje bij paaltje komt, kiezen wij uiteraard terug voor Finding Nemo en co voor onze echte animatie-orgasmes, maar deze film verdient in elk geval de wereldwijde aandacht.

Extra's op het schijfje zijn er helaas niet, enkel de Engelstalige trailer en twee Franstalige tv-spots.