Klopt ja, we hebben allemaal wel ons geheimpje. Iets wat we nog aan niemand verteld hebben. Het hoeft niet noodzakelijk iets (extreem) vies te zijn of iets waar je je voor schaamt, het is gewoon iets waar je om wat voor reden dan ook nooit aan iemand verteld hebt.
Amy (Melinda Page Hamilton) heeft ook zo’n supergeheime gebeurtenis die ze nog met geen mens heeft gedeeld. Tegenwoordig heeft ze een relatie met John. Alles lijkt goed te gaan tot ze het bij een gezellig knuffelmoment in bed even over geheimen hebben, het feit dat je alles moet kunnen delen met elkaar, alles moet kunnen vertellen aan de ander.
Amy houdt nog even de boot af maar wanneer anderen haar ervan overtuigen dat wie echt van elkaar houdt, geen geheimen heeft voor de ander en eigenlijk 'brutaal eerlijk' moet zijn, nog geholpen door een eerste ‘bekentenis’ van John, gaat Amy spreekwoordelijk door de knieën en zoekt ze de gepaste woorden voor haar grote onthulling.

Maar de bekendmaking van wat ze op 18-jarige leeftijd heeft gedaan betekent voor haar vriend (en eigenlijk ook toekomstige echtgenoot !) een koude douche. Een ijskoude zelfs. De bekendmaking komt er op een moment dat de brave man zijn voornemen om met Amy te huwen al had bekendgemaakt aan haar ouders. De bijzonder conservatieve mama en papa van Amy (niet vloeken in huis, afzonderlijk slapen tot aan het huwelijk en ga zo maar door) komen het zelfs ook te weten wanneer Amy’s broer Dougie zo fier als een gieter is om zijn zus die altijd al doorging voor een ‘prinsesje’ even de grond in te boren bij hun ouders. Het betekent meteen het einde van haar relatie met John maar ook de verstandhouding met haar ouders is vanaf nu compleet zoek. Na een tijd leert Amy op school een oudere man kennen, Ed, maar die is na een tijdje ook wel nieuwsgierig naar haar “grote geheim”. Maar Amy beslist om geen twee keer dezelfde fout te maken…

“Sleeping Dogs Lie” geeft al bij het prille begin van de film prijs welke (jeugd)zonde Amy destijds beging (iets wat in de trailer niet wordt verteld natuurlijk). Ze vertelt het trouwens zelf (in voiceover) en eigenlijk weet ze niet zo goed waarom ze het deed maar goed, het is gebeurd en de klok kan niet meer teruggedraaid worden.

Het mag dan vies of zelfs een beetje ‘goor’ zijn, op filmvlak biedt het heel wat perspectieven voor wie hier een filmscenario voor een komedie wil rond schrijven. En toch wordt het gegeven op komisch vlak niet volledig uitgemolken. Er kan flink wat afgelachen worden natuurlijk maar halfweg de film verandert de toon beduidend. Zonder moraliserend over te komen zorgt men ervoor dat je stilaan toch begrip gaat opbrengen voor Amy’s situatie, misschien zelfs wat gelijkenissen zien in jouw of in andermans leven. Van humor is nauwelijks nog sprake vanaf dit ogenblik, enkele aanvullende gebeurtenissen met een dramatische impact in de film zorgen ervoor dat het toch wel bittere ernst wordt vanaf nu.

“Sleeping Dogs Lie” is dus geen film die zich zomaar laat vergelijken met pakweg de “American Pie” films. Die hadden ook een seksuele omkadering maar richtten hun pijlen op de fun en de situatiehumor. “Sleeping…” eet als het ware van twee (genre)walletjes. Op zich geen probleem alhoewel de keuze van het (soort) geheim dan toch op zijn minst gezegd verrassend is en niet door elke kijker even makkelijk zal aanvaard worden. De kans is zelfs reëel dat dit het enige/belangrijkste gegeven is dat je zult onthouden na het zien van de film.

Indien Bobcat Goldthwait (wie heeft nu zo’n naam ?...) zich had beperkt tot het komische genre, dan kreeg hij ongetwijfeld een betere waardering. Hetzelfde gaat op indien hij het verhaal uitgesproken had laten overhellen naar een donkerder, dramatischer kant. Op de spreekwoordelijke twee paarden wedden houdt ook in dat de film tussen de al even spreekwoordelijke twee stoelen valt.