The Shallows
verdeler
acteur/actrice (12)
regisseur (1)
producent (2)
director of photography (1)
uitvoerend producent (2)
scenarist (1)
beeldmonteur (1)
productieontwerper (1)
componist (1)
“The Shallows” vergelijken met “Jaws” is heel verleidelijk en voor de hand liggend: beide films handelen immers over de strijd tussen mens en haai. Toch is “Jaws” niet de film waar de vergelijkingsmosterd zich het best laat halen. Als puntje bij paaltje komt heeft “The Shallows” met zijn mix van horror, actie en overlevingsinstincten meer gemeenschappelijk met “Open Water” en zelfs met “127 Hours”.
Blake Lively reist af naar een afgelegen strand in het Mexicaanse Tijuana om er te surfen en daarbij de nagedachtenis van haar overleden moeder te eren die ooit dezelfde stukjes zand en zee bezocht. Na een idyllische opening is het uit met het lieflijk spelevaren: een dode walvis tovert de baai om tot persoonlijke eetruimte van een grote witte haai en die ziet in Lively algauw een lekkere brok. Lively kan zich vastklampen aan een rots en moet vanop haar kleine stukje aan de getijden onderhevig zijnde grond onder de voeten een plan bedenken om te ontsnappen aan de hongerige en heel geduldige witte.
Spanjaard Jaume Collet-Serra voelt zich met dit project duidelijk als een vis in het water. Gelukkig dat oorspronkelijk regisseur Louis Leterrier het aftrapte na creatieve meningsverschillen, naar het schijnt onder meer omdat hij niet tevreden was met de inperking van een eerder afgesproken productiebudget. Collet-Serra toont eens te meer aan een degelijk B-filmer te zijn. Zijn debuut “House Of Wax” was nog een duik in het ijle, met films als “Orphan”, “Unknown” en “Non-Stop” toonde hij zich echter een vaardig vakman en zelfs de krakkemikkige actieprent “Run All Night” had links en rechts een lovenswaardig moment.
Niet dat Collet-Serra hier een vlekkeloos parcours zwemt: er is iets teveel slowmotiongekrakeel en de inlassing van helmcamfilmpjes en sms-boodschappen benadrukt iets te vaak het kind van deze tijd-karakter. Ironisch genoeg is het net tijdens de rustige momenten dat “The Shallows” het best scoort: de set-up bezorgt de prent al meteen een hartslag en de overzichtshots waarmee Collet-Serra Livelys natuurlijke gevangenis gedetailleerd in beeld brengt zorgen vaak voor een subtiele spanningsopbouw. Met een extra duim omhoog voor de slimme, zij het al vele malen eerder gedane manier waarop de off-screendood van een nevenpersonage in beeld wordt gebracht.
De minieme set-up van “The Shallows” is tegelijkertijd het zwakke en sterke punt. Langs de ene kant word je meegezogen in het mens versus natuur-verhaal, langs de andere kant zit je eigenlijk gewoon te wachten op het onvermijdelijke moment waarop de haai uiteindelijk het loodje gaat leggen. Scenarist Anthony Jaswinski (die eerder het niet onaardige rechtstreeks op dvd uitgebrachte “Kristy” neerpende) tovert weliswaar geen deus ex machina of Liam Neeson-cameo uit de hoed, toch heeft de uiteindelijke ontknoping een iets te hoog grinnik-gehalte om een volledige kers op de taart te zijn.
Feilloos is “The Shallows” dus zeker niet, maar de mooie in Australië gefilmde vista’s, de bij tijd en wijlen strakke nagelbijtgraad en de toch wel intense vertolking van Lively zorgen ervoor dat de prent voor zo kort die duurt wis en waarachtig weet te entertainen. Al heeft het resultaat uiteindelijk net iets minder gravitas dan de huis clos thriller met Livelys echtgenoot Ryan Reynolds – “Buried” dus. Recensie-aanmeren gebeurt met een eervolle valreepvermelding voor de doordachte verzameling visuele effecten (CGI-haai inclusief) en vooral voor zeemeeuw Sully aka Steven Seagull die zijn new age-opa Jonathan Livingston een stevig acteerpoepje laat ruiken.
24-06-2016 | Plaats 4 | $ 16.800.868 |
01-07-2016 | Plaats 7 | $ 8.777.190 |
08-07-2016 | Plaats 9 | $ 4.804.345 |