Serving heeft nog andere betekenissen dan de meest gekende, ten dienste staan van. Je kan het ook gaan vertalen als betekenen/dagvaarden en daar gaat het over in Serving Sara. Je moet al een bijzonder positief denkend mens zijn om te denken dat je huwelijk nog te redden is wanneer een deurwaarder je op een dag het exploot betekent over je echtscheiding. Het overkomt Sara die zopas nog heel vriendelijk door haar echtgenoot naar de luchthaven werd gebracht maar... met een wel heel specifieke bedoeling. De rechtsregels in de States zijn van die aard dat bij een geldige betekening de rechtszaak plaatsvindt in de woonplaats van de achtergebleven echtgenoot, Texas dus. Meteen een thuiswedstrijd voor Gordon die er nu wel zeker van kan zijn dat het niet echt een fifty-fifty regeling wordt en hij al zijn bezittingen en kapitaal zal kunnen oversluizen naar zijn volgende huwelijk met zijn huidige minnares, deze keer een blondje.

Joe had nochtans heel veel moeite om Sara Moore te kunnen vinden, zeker als je weet dat er op het deurwaarderskantoor waar hij werkt nogal wat concurrentie is tussen hem en Tony, die andere werknemer. Joe is nogal spitsvondig om op plaatsen te kunnen komen die niet makkelijk toegankelijk zijn. Zo heeft hij zopas nog dikke Charlie (Joe Viterelli, er is gewoon geen mens te vinden die een betere maffia-kop heeft dan hem) het zo belangrijke briefje onder de neus gedrukt ! Alhoewel men hem dan weer verwijt dat hij hier zes dagen voor nodig had. Zijn concurrent Tony doet het sneller, maar die gaat dan weer wat knoeien met data en uren...

Eind goed al goed denk je dan maar... mis poes (de film is nog maar pakweg twintig minuten bezig...) want mevrouw Moore doet een tegenzet. Samen met haar man bezit ze een ranch in Durango, waarde : 20 miljoen Dollar. Het is dus of niks krijgen of delen met haar nieuwe zakenpartner, deurwaarder Joe Tyler, jawel. Enfin, delen... hij wordt een miljoentje beloofd... Een miljoentje meer op het depositoboekje is vanzelfsprekend bijzonder aanlokkelijk en Joe gaat akkoord. De officiële papieren komen niet op hun bestemming (niets gebeurd dus) en men zet de jacht in op mijnheer Moore. Terwijl zijn (ex)werkgever het natuurlijk aan de stok krijgt met zijn opdrachtgever en op zijn beurt Tony af op Sara afstuurt. De inzet is groot en men probeert natuurlijk om bij elkaar stokken in de wielen te steken of de ander de verkeerde richting uit te sturen...

Je kan natuurlijk niet ontkennen dat deze film er weer één is waarbij de een met de ander opgescheept zit om hetzelfde doel te halen en het (aanvankelijk) niet zo goed met elkaar kunnen vinden. Het is heel goed gekend. Elizabeth Hurley komt in deze komedie gelukkig niet zo stijf over als Britse accent doet vrezen. Om het geheel romantisch leefbaar te houden moet je volgens het Hollywood-boekje ook een knappe kerel hebben waarop het hoofdpersonage verliefd kan worden. De snoet van Matthew Perry bijzonder geschikt is voor dit soort rolletjes.

Een komedie is maar geslaagd als men ons aan het lachen kan brengen en dat is meermaals gelukt. Het stukje waarin de twee op de transportband van het sorteercentrum op de luchthaven terechtkomen zal zonder twijfel ook jouw lachspieren activeren en wanneer Perry op de ranch zijn arm wel heel diep in een bijzonder plaatsje mag duwen om uit de handen van Moore te blijven dan genieten wij er bijna zoveel van als de viervoeter die een armpje geholpen wordt. Serving Sara heeft dus best wel zijn leuke momenten.

De extra's bestaan voor het grootste deel uit scènes die om een of andere reden de film niet hebben gehaald. Soms omdat werd geïmproviseerd en afgeweken van wat verwacht werd (Outtakes) of om een andere reden die je misschien kan vernemen door het klankspoor te kiezen van het commentaar van de regisseur. De trailer van de film en filmpjes over twee andere titels van Paradiso (Spirited away en A walk to remember) maken de extra's compleet.