Nadat Al Pacino in de tweede helft van de jaren 80 zo goed als afwezig bleef op het witte doek, is hij de laatste tijd aan een opmerkelijke comeback begonnen.  Vier jaar geleden ging de steengoede thriller Sea of Love het derde Godfather luik en de (oscargenomineerde) stripschurk Dick Tracy vooraf.

Na de verliefde kok in het banale Frankie & Johnny is het dit jaar goed raak en mag hij twee oscarnominaties achter zijn naam schrijven.  Eentje in de bijrollensector (Glengarry Glen Ross) en eentje voor de mannelijke hoofdrol in deze Scent of a Woman.

Rond deze dagen explodeert de Oscarbarometer en de kans dat Pacino zijn beeldje aan het afstoffen is wanneer u dit leest is vrij groot.  En zelfs al vist hij achter het net, het doet niets af aan de overweldigende glansprestatie die hij hier neerzet.  Als Frank Slade, een verbitterde en blinde voormalig luitenant kolonel doet hij het scherm ei zo na ontvlammen.  Slade komt in contact met de jonge student Charlie Simms (Chris O'Donnell) die in ruil voor wat extra zakgeld best een paar dagen op de blinde brompot wil passen wanneer Slades zuster er voor het Thanksgivingweekend op uit trekt.  Het zullen de zwaarste inkomsten zijn die Charlie ooit op zijn rekening mocht schrijven, want niet alleen is Slade een sarcastische zuurpruim, hij heeft ook het plan opgevat om naar New York te trekken en er te genieten van de meest luxueuze zijde van de stad.

Met een sputterende Charlie in zijn kielzog herleeft Slade zijn vroegere roemrijke bestaan, vooraleer hij een definitief einde wil maken aan zijn aardse aanwezigheid.  Op de tocht worden oude wonden opengereten en nieuwe waarden gevestigd, en krijgt Charlie uiteraard een nazinderende levensles, want het blijft in de eerste plaats natuurlijk een Hollywooduitstapje...

Scent of a Woman is ontegensprekelijk Pacino's film.  En dat heeft regisseur Martin Brest zeer goed begrepen : Brests beelden onderhouden een platonische verhouding met Pacino, en wanneer het afstandelijke liefkozen overgaat in een innige omhelzing ondergaat het liefdesspel een vijfsterrenversmelting.  Scènes zoals die waarin Pacino zijn familie opzoekt of een ultieme tango danst zijn respectievelijk pijnlijke en warmbloedige parels buiten categorie. 
Nu de wintertenen hopelijk definitief zijn ontdooid onder de gloed van de eerste lentekriebels is Scent of a Woman een welgekomen lentebriesje.  Of maak daar maar een bries van, want Brest melkt het verhaal tot de laatste druppel uit en laat Pacino 155 minuten lang zijn verbluffende gang gaan.  Zelfs als het overgestoffeerde scenario stagneert in een fletse karakterstudie van het (te) braaf uitgetekende Charlie Simms personage.