Twee jaar na hun camcordergruwelfilm “[REC]” komen de Spanjaarden Jaume Balaguero en Paco Plaza op de proppen met een sequel: ook in het zonnige filmzuiden gelden de wetmatigheden van het commerciële succes. Dat de cineasten dat vervolg niet zien als een vlugge remake, maar als een slimme uitbreiding die een verrassende draai weet te geven aan een gegeven dat an sich niet origineel meer is, spreekt nog geen klein beetje in hun voordeel. En in dat van de kijker.

“[REC] 2” speelt zich opnieuw integraal af in het appartement in Barcelona waar een door de duivel bezeten meisje een zombievirus heeft verspreid. In het eerste deel leerden we dat appartement kennen door de ogen van een cameraploeg die er in het zog van brandweermannen een reportage draaide voor een tv-programma. Presentatrice Angela Vidal (Manuela Velasco) was toen blij dat er eindelijk wat actie kwam na een halve nacht verveling tussen kaartende brandweermannen in de kazerne. De actie die volgde was niet wat ze voor ogen had: wat leek op een eenvoudige interventie om een gewonde vrouw te evacueren, ontaardde in een orgie van geweld toen bleek dat het gebouw geïnfecteerd was door een virus dat iedere besmette veranderde in een bloeddorstige zombie. In haar strijd om te overleven kwam Angela in een mysterieuze kamer waarin een meisje zat dat schijnbaar verantwoordelijk was voor het virus. De film eindigde met Angela die door het meisje werd aangevallen en weggesleept.

Het tweede deel begint waar het vorige ophield. Een interventieteam van de speciale eenheid (uitgerust met helmcamera’s) dringt het in quarantaine geplaatste gebouw binnen. Hun initiële opdracht luidt om te kijken of er overlevenden zijn, maar ze ontdekken al snel dat dit een drogreden is. Onder leiding van een mysterieuze priester (Jonathan Mellor) moeten ze het meisje op de zolderkamer zien te overmeesteren: haar bloed is immers het enige dat kan dienen als antigif voor het virus dat zich onder geen enkele voorwaarde buiten het appartement mag verspreiden. Voor degenen die denken dat deze sequel een pure testosterongelegenheid is: niet getreurd, in het tweede deel van de film wordt een lekkere twist ingebouwd…

Balaguero en Plaza omzeilen schijnbaar probleemloos de déja-vuvalkuil met een hoog tempo, en geslaagde en bloederige knipogen naar Romero’s zombiefilms en “The Exorcist”. Ze opteren voor een donkere, ongepolijste en groezelige sfeer die bijna constant een suggestieve angstsfeer oproept. Dat was ook in het eerste deel al zo, maar ditmaal trappen ze zowaar nog een tandje hoger. Waardoor deze sequel geenszins moet onderdoen voor het origineel. Door het floppen van “Quarantine”, de Amerikaanse remake van “[REC]” is de kans alvast klein dat hier een tweede versie van komt. Wat zeker goed nieuws is, want het is schier onmogelijk om deze film nog sfeervoller en verrassender te maken dan dit Spaanse duo doet.

“[REC] 2” is fijn vertier voor de echte horrorfan, en mixt voor de hand liggende elementen op zo’n manier dat het allemaal fris en vernieuwend oogt. De makers bewijzen meteen dat ze weten hoe ze het beste kunnen halen uit films die volledig worden getoond vanuit het standpunt van een camcorder (of in dit geval helmcamera).
En dan eindigt het allemaal ook nog eens met een sterke climax die de poort naar “[REC] 3” wagenwijd openzet. Laat maar komen, die handel.