De Spanjaard Jaume Balaguero, maker van een resem matige horrorfilmpjes zoals “The Nameless” en “Darkness”, springt met veel panache op twee populaire gruwelvormen: enerzijds een virus dat doodnormale mensen in een paar vingerknippen verandert in bijtgrage zombies, en anderzijds de (toevallige) registratie van de gruwelijkheden door een camera. En het is uiteraard de footage van die camera die als film dienst doet. Het uitgangspunt van het wansmakelijke “Cannibal Holocaust” wordt dus met andere woorden nog eens van stal gehaald, al leunt deze film qua toon en sfeer meer aan bij het gelijkaardige “The Blair Witch Project”. Eerder dit jaar kregen we het truukje al te zien in de monstervariante “Cloverfield” en in juni bedient zombiegrootmeester George A. Romero zich eveneens van de found-footage truc in “Diary Of The Dead”.

Nieuw is de gimmick dus niet, en als we aan het huidige tempo nog veel van dergelijke klonen te zien gaan krijgen, zal het waarschijnlijk niet lang duren vooraleer het horrorsubgenre zichzelf vakkundig (al dan niet voor het oog van de camera) zichzelf de nek omdraait. “REC” is zonder twijfel Balaguero’s beste film dusver (hij co-regisseerde met Paco Plaza), maar net omdat hij conventioneel binnen de lijntjes van de cameragetuigenis blijft, durut het een tijdje eer de film echt losbarst. De eerste tien minuten zijn de gebruikelijke expositie: veel blabla waarin de opzet en karakters worden voorgesteld. In tegenstelling tot in “Blair Witch” en “Cloverfield” wordt de footage ditmaal gedraaid door een professioneel camerateam - van een lokaal tv-station uit Barcelona. De jonge Angela (Manuela Velasco) is de presentatrice van het realityprogramma 'Terwijl u slaapt' waarin steeds mensen worden gevolgd die tijdens de nachtelijke uren actief zijn. Voor een nieuwe reportage bezoekt ze een brandweerkazerne, en ze hoopt meer te kunnen filmen dan beelden van etende of baskettende brandweermannen die wachten op een oproep. Wanneer die oproep komt, springen Angela en cameraman mee op de wagen om zo wat kijkcijferactie in het programma te krijgen. Aanvankelijk lijkt de oproep weinig spectaculair: een bewoonster in een flat zit opgesloten. Maar algauw krijgt Angela meer actie dan haar leven lief is: blijkt immers dat het appartement de haard is van een dodelijk virus. Het gebouw wordt hermetisch afgesloten door de politie, en de bewoners moeten lijdzaam toezien hoe iedereen na een beet in een moordzuchtige zombie verandert. Algauw zitten ook de brandweermannen en de cameraploeg als ratten in de val. En uiteraard heeft Angela een belangrijk advies voor Pablo: wat er ook gebeurt, blijven filmen…

“REC” klokt af op een droog gewogen en gemeten 78 minuten. Op de inleiding en een paar overbodige en oninteressante interviewshots tussendoor na ligt het tempo hoog. Ook al is het verhaal door de grote mate van voorspelbaarheid niet altijd even interessant, toch weet Balaguero de nodige gruwel en uit de zetel spring-momenten binnen te smokkelen. De schokkerige cameravoering (het beeld wordt af en toe zwart) blijft natuurlijk een goede biotoop om heel hard en luid ‘boe’ te roepen. Bovendien gaat het geweld in crescendo: het begint met een simpele beet, gaat verder met een slachtoffer dat uit elkaar spat tegen de vloertegels en voor je het weet zit je in nauwelijks verholen “Night Of The Living Dead”-territorium waarin zelfs zesjarige meisjes hun aaibaarheidsfactor kwijtspelen. Minder geslaagd is het feit dat het gebouw volledig wordt afgesloten door een dienst van de nationale veiligheid. Ok, het was nodig om er voor te zorgen dat niemand uit het gebouw kon ontsnappen, maar dat extra machtsvertoon werkt nogal goedkoop. Zeker omdat zo de kleinschaligheid van het horrordrama wat wordt ontkracht. De film zou even efficiënt zijn geweest indien de buitenwereld geen weet had van wat er zich in het appartementsgebouw afspeelde.

De ontknoping is minder voorspelbaar: neen, er ontsnapt niemand om vervolgens vast te stellen dat de hele stad door zombies is overgenomen en neen, het virus bereikt de buitenwereld niet. Toch is de climax niet helemaal vlekkeloos: de bron van het virus is immers op zijn zachtst gezegd vergezocht. Het lijkt er verdacht veel op dat Balaguero een idee voor een scène in zijn kop had die hij hoe dan ook in het scenario wou verwerken. Ze werkt wel (het is de enige scène die openlijk flirt met de tentenclaustrofobie van “The Blair Witch Project”) en ze wordt ingeleid met een bandopnemer die ook in “The Evil Dead” niet zou hebben misstaan. Elke genrefreak zal zich gecharmeerd voelen door de truken van de lente-, zomer-, herfst- en winterfoor die de Spanjaard tijdens de laatste tien minuten op het scherm kwakt.

In Spanje was de film alvast een fenomeen, en op het recente Festival Van De Fantastische Film in Brussel ging de film ook met twee prijzen aan de haal (de Zilveren Raaf en de publieksprijs). Verplichte kost dus voor horrorfans: ja, jullie hebben het waarschijnlijk al eens allemaal eerder gezien, en vaak beter, maar de impact van dit korte filmpje is al bij al stevig genoeg om hier tachtig minuten zoet mee te zijn. De Amerikanen hebben “REC” trouwens ook ontdekt en supersnel het groen licht gegeven voor de remake. In november al komt hun versie “Quarantine” uit. Zo, en dan gaan we nu ons potje met vervallen Ebola-virus terug naar de apotheker brengen.