Het enige beetje goede nieuws dat er is valt al meteen met de deur in huis: “Planes 2 – Fire And Rescue” is beter dan de ongeïnspireerde eersteling. Zij het niet veel. Een ietsiepietsie. En niet genoeg om deze sequel naar de tweesterrenhalte te laten taxiën. Net als “Planes” is dit een deel van Disneys/Pixars “World Of Cars” – relatief goedkoop gemaakte spin-offs dat niet voldoet aan de standaarden die we van Pixar en Disney gewend zijn. Iets waar de doelgroep (klein grut dat graag dingen ziet rijden en vliegen) niet zal om malen, het zijn dus vooral de begeleidende volwassenen die de dupe zijn bij de verdere avonturen van sproei- en racevliegtuig Dusty Crophopper.

Dusty moet noodgedwongen zijn racecapriolen stopzetten daar zijn versnellingsbak niet meer mee wil. Hem vervangen lukt niet omdat het model niet meer voorhanden is, en telkens als hij te snel racet en zijn snelheidsmeter in het rood gaat is de kans op een crash groot. Kniezen aan de kant is er niet bij, en hij vat het plan op lid te worden van de Piston Peak rampenbestrijding die steeds paraat staat om (bos)branden te blussen. Al moet hij zich daar wel bewijzen natuurlijk.

Zijn mentor, de reddingshelikopterveteraan Blade Ranger (in de originele Engelstalige versie voorzien van de stem van Ed Harris), is niet meteen overtuigd van Dusty’s kwaliteiten, maar geeft hem uiteindelijk toch een kans om mee te vliegen aan de zijde van onder andere Lil’ Dipper (Julie Bowen, bekend uit de sitcom “Modern Family”) en Windlifter (Wes Studi). Wat uiteindelijk leidt naar een climax midden de vlammen van de moeder van alle bosbranden, die zowaar een beetje gelijkenissen vertoont met die uit de Irwin Allen-klassieker “The Towering Inferno”.

De voorspelbare uitwerking van het schrale scenario nodigt ongegeneerd uit tot een rondje middagdutten, maar zoals reeds gezegd door de open deur is het resultaat toch iets beter te pruimen dan “Planes”. Al blijft de basis te clichématig en afgezaagd: eens te meer wordt er een vrouwelijke bolide verliefd op Lightning McQueen … woops, Dusty Crophopper en opnieuw is er een oude mentor die zich geconfronteerd ziet met een ongeval uit het verleden. De popcultuurverwijzingen (een poging om de volwassen in het publiek te paaien ?) zorgen voor een compenserende gezonde glimlach links en rechts. “CHoPS” in plaats van “CHiPS”, “Cariety” in plaats van “Variety”, Burt Reynolds heet hier Boat Reynolds … de scenaristen hebben precies veel jarenzeventigpaddo’s gesnoven. En houden van woordgrapjes als “mijn lief is er vandoor met een hybride, ik hoorde hem niet eens aankomen”.

Zelfs al mag en kan er al eens gelachen worden, “Planes 2: Fire And Rescue” blijft te mak en makkelijk entertainment om relevant te zijn voor wie geen kerosinesnuivende koter in huis heeft rondhuppelen. Eigenlijk is het meer dan ooit hoog tijd om al die antropomorfe vervoersmiddelen naar de schroothoop te verbannen. Wat echter nog niet voor morgen zal zijn, daar Pixar intussen “Cars 3” aan zijn releasekalender heeft toegevoegd.