Stephen King’s roman Pet Semetary is een onverwoestbaar meesterwerk. Een geniale brok gruwelfictie die je om de drie jaar wel eens tevoorschijn tovert om hem in vijf marathonzittingen tijdens het zwoele zomerseizoen achterover te drukken.
De verfilming was trouwens ook niet onaardig, daar het een aan de nauwst aansluitende Kingadaptaties dusver is. Dat kwam uiteraard omdat de maestro zelf het scenario schreef en de lugubere materie in hapklare brokken voor regisseuse Mary Lambert Goot. Lambert staat ook terug achter de camera voor “Pet Semetary II”, maar deze sequel heeft helaas niets te maken met de grote King. Die distantieerde zich trouwens van het project, en bedankte voor de eer om een filmische staart aan zijn roman te breien.

Ersatzscenarist Richard Outten komt met een alternatief op de proppen waaraan King zelf zich nooit zou wagen. De fletse karikaturale personages en de spanningsdosering lijken wel recht uit de Friday the 13th stal te komen, ook al een Paramount horroreeks. Toch steunt alles nog steeds op Kings uitgangspunt en net dat gegeven blijkt het sterkste punt van de prent. De begraafplaats, met magische krachten ligt nog steeds netjes op zijn plaats in het gehucht Ludlow, en wanneer nieuwe onwetende prooien er hun intrek nemen, stikt het al vlug terug van de levende doden in Ludlow.

Want dat is nou net het leuke van het kerkhofje : de lijken die er in de grond worden gestopt, komen luttele uren later terug tot leven, getransformeerd in dolgedraaide, moorddadige zombies. Stond dit gegeven in Kings origineel (en dan vooral in de roman) garant voor doordringende dramatiek, in de sequel is het ver zoeken naar momenten die maar enigszins tot de verbeelding spreken.

Hoofdrolspeler is de tiener Jeff Matthews (Edward – Terminator 2 – Furlong) die bij zijn vader in Ludlow intrekt en al gauw de magie van het dierenkerkhof ontdekt wanneer de dode hond van zijn maatje Drew springlevend voor de deur staat, de nacht na zijn begrafenis. Van het een komt het ander, en al gauw belanden ook de sadistische sheriff en Jeffs eens lieftallige moeder onder de magische zoden. Mar niet voor lang uiteraard…

Liefhebbers van origineel Kingvoer worden dit jaar gelukkig nog meermaals op hun wenken bediend. Binnenkort wordt de adaptatie van “The Dark Half” op ons losgelaten, volgens geruchten de beste Kingfilm ooit. Wat gezien de reputatie van regisseur George Romero (“Night of the Living Dead”, “Monkey Shines”) best wel eens waar zou kunnen zijn. En nog later worden we vergast op “Needful Things” waarin Ed Harris, Bonnie Bedelia & Max von Sydow het mooie griezelweer maken. In afwachting van dit alles is het aperitieven geblazen met deze dode beesten cocktail, waarin niettegenstaande de bergen plot- en andere gaten nog genoeg speciale effecten plezier te rapen valt zonder er een indigestie aan over te houden. Zombiehorror met een reukje.