Hoe kan een mens een 'zware filmdag' (vijf films is niet niks, alhoewel het er vier werden uiteindelijk) beter afsluiten dan met een muziekfilm ?  Gewoon kijken en luisteren met andere woorden. Met Neil Young Heart of Gold mag je daar nog 'genieten' aan toevoegen...

De prima resultaten in de Album-lijsten van lange tijd geleden waren de enige reden dat ik 'Harvest Moon' van Neil Young aankocht. Tot voor die tijd kende ik de man enkel bij naam (ja, we blijven eerlijk !). Het werd destijds één van de CD's die ik bijzonder veel beluisterde. De unieke sound van Young, zijn stem vooral maar ook de mondharmonika-combinatie die toch uitzonderlijk is in het commerciële muziek-circuit sloeg onmiddellijk aan bij deze - wat was ik toen - een twintiger of zo ?

Deze muziekfilm (of noem het 'concertfilm' als je wilt) werd opgenomen in Nashville Tennessee en kent slechts een beperkte inleiding. Verschillende leden van de 'band' komen aan het woord en hebben het over Young zelf, over zijn muziek, of over vroeger. Het concert zelf is zoals je van Neil Young kunt vewachten, een sobere aangelegenheid. Veel show hebben de muzikanten niet nodig om het publiek een aangename avond te bezorgen, het is de muziek die centraal staat.

Neil Young gaat een aantal van de nummers zelf inleiden, meestal met een spreekwoordelijke terugblik opp zijn eigen verleden. Het is elke keer een introductie van wat je op het vlak van tekst kunt verwachten in het nummer dat er op volgt. Voor het 'Prairie Wind' concert laat Young zich bijstaan door ondermeer Emmylou Harris (een 'oude tante' die enkel muzikaal nog wat voorstelt) en een veelkoppige band. Strijkers, blazers, héél veel gitaren natuurlijk en zelfs een goede ouwe bezem (!), het maakt allemaal deel uit van deze net niet te lange concertfilm.

Wij, als niet-Young kenner - laat ons eerlijk blijven, met 1 CD in de kast kan je jezelf moeilijk een fan noemen - hoopten natuurlijk op wat songs die we zoooooo goed kenden van de 'Harvest Moon' CD. En ja hoor, 'Harvest Moon', 'Heart of Gold' en nog zeker twee andere songs had Young in zijn show geprogrammeerd. 'Heart of Gold', schit-te-rend om dat nog eens te zien en te horen... Als film is Neil Young Heart of Gold natuurlijk moeilijker te beoordelen dan een klassieke langspeelfilm. Vast staat in elk geval dat je idee over Neil Young en zijn muziek cruciaal zijn. Wie zijn naam kent en zijn muziek niet, die haalt misschien zelfs het einde van de film niet. Wie de man min of meer kent (1 CD van hem die je kon waarderen volstaat :)) die zal Neil Young Heart of Gold heel goed naar waarde kunnen schatten. Wat de film zelf betreft dan : niet altijd even geslaagd zijn bv. de (overdreven 'dichte') close-ups. Het einde is dan weer een goede manier om deze muziekfilm af te sluiten. En al even passend zou het zijn om de CD van Neil Young op te zetten bij het schrijven van dit tekstje. En raad eens...