Duidelijkheid troef in de eerste Amerikaanse film van de Palestijnse regisseur Hany Abu-Assad: de beste scènes van “The Mountain Between Us” zitten in het eerste halfuur, de slechtste in het laatste. Abu-Assad maakte hiervoor naam met politiek geladen arthousematerie als “Paradise Now” en “Omar”. Geladenheid moet je niet zoeken in deze Holywoodweepie: wat oogt als een robuust overlevingsdrama verzandt na verloop van tijd in een muffe klets paardenvijgen die op de vliering van Nicholas Sparks lijken gedroogd. Toch is niet Sparks de auteur van het bronboek: de dader is ene Charles Martin, die intussen al twaalf boeken bij elkaar heeft gepend, en voor de eerste keer een van zijn werken verfilmd ziet.

Aftrappen gebeurt op de luchthaven van Boise: door een naderende storm ligt het vliegverkeer er plat, en dat heeft onder meer tot gevolg dat vluchten naar Maryland aan de grond blijven. Een streep door de planning van journaliste Kate Winslet en dokter Idris Elba. Zij moet naar Maryland om er de volgende dag te huwen, hij omdat hij er een belangrijke operatie moet uitvoeren. De twee ontmoeten elkaar aan de incheckbalie en Winslet oppert het idee om een klein vliegtuig te charteren om alsnog in Maryland te geraken.

Zo gezegd, zo gedaan. Zij het niet zonder omwegen. Het vliegtuigje stort neer, piloot Beau Bridges komt om en Winslet en Elba moeten samen met een golden retriever zien te overleven in de desolate sneeuwlandschappen in het Uintagebergte in het noorden van Utah. Met enkel een half vliegtuig en een geïmproviseerde tent als schuilplaats en zonder proviand wordt al snel duidelijk dat ze naast een goed werkend verstand ook een fikse dosis geluk zullen nodig hebben om de bewoonde wereld te bereiken.

Abu-Assad smukt “The Mountain Between Us” op met nodige pracht en praal-natuurbeelden, opgenomen vlakbij Brits-Columbia in Canada. Aanvankelijk levert het sneeuwavontuur entertainende cinema op. Tijdens een cliffhangermoment komt zelfs een hongerige poema langsgeslopen. Alle bouwstenen voor een strakke avonturenprent liggen dus netjes op hun plaats, en het talent en professionalisme van Winslet en Elba zorgen ervoor dat de koek vlot binnenglijdt. Winslet en Elba waren trouwens niet de eerste keus voor de rollen: in verschillende stadia van de preproductie waren Michael Fassbender en Charlie Hunnam gecast voor de mannelijke hoofdrol, en Margot Robbie en Rosamund Pike voor de vrouwelijke.

En dan wordt de koek te zoet. En komt Cupido rond de berg fladderen. Winslet en Elba kruipen iets te dicht bij elkaar in de slaapzak en worden verliefd op elkaar. Waarop in het afsluitende bewoonde wereld-deel de vraag wordt gesteld of Winslet gewoon haar trouwplannen gaat verderzetten of toch gaat kiezen voor haar redder Elba wiens hart nog steeds gebroken is nadat hij zijn vrouw aan kanker verloor. Het antwoord krijg je na een ongeïnspireerde ontknoping die zo klef is dat zelfs Winslet en Elba de meubelen niet kunnen vernissen. Laat staan redden. Jammer dat er tijdens dat ‘doen ze het of doen ze het niet’-uitglijmoment geen hongerige poema of verdwaalde grasmarmot opduikt.