Het groepje ‘Gladers’ dat in de eerste Maze Runner film centraal stond werd in veiligheid gebracht door een helikopter waardoor men het labyrint ver achter zich kon laten. De bunker waarin de groep terecht komt lijkt een locatie waarin men terug wat kan bekomen van de gevaren en angsten waar men werd aan blootgesteld. Een verfrissende en verkwikkende douche, warme bedden, maaltijden op regelmatige tijdstippen, terug wat kunnen aansterken…
De boel wordt er gerund door ene Janson (Aidan Gillen) die zijn verbazing dat zijn nieuwe gasten het hebben overleefd, niet onder stoelen of banken steekt. Hij beweert op zoek te willen gaan naar de verklaring hiervoor en doet dit door middel van uitgebreide, verregaande medische testen. Een kort gesprekje met Thomas, toch een beetje de leider van de jongeren, moet hem in staat stellen om het allemaal wat beter te begrijpen. Veel informatie wordt er niet echt uitgewisseld en het aanvankelijke gevoel van rust en veiligheid bij Thomas maakt al snel plaats voor heel wat vragen, zeker wanneer er zich verontrustende gebeurtenissen afspelen in hun nieuwe verblijfplaats. Zo blijken er nog heel wat meer jongeren in de gigantische bunker aanwezig te zijn, is er elke avond een moment waarbij een achttal namen wordt afgeroepen waarna de betrokkenen worden weggebracht maar vooral… Teresa is niet langer in hun gezelschap. Daarenboven zorgt Aris, een wat zonderlinge kerel die er al het langst aanwezig is, voor nog meer kopzorgen wanneer hij Thomas op een avond meeneemt naar een wel heel mysterieuze locatie waar elke dag lichamen op een brancard een afzonderlijke ruimte worden binnengebracht Thomas besluit om niet langer te wachten wat komen gaat maar tot de actie over te gaan. En wel onmiddellijk.
Men slaagt er bij hun vluchtpoging in om uit de handen te blijven van Janson waarna men terecht komt in de Scorch (vertaald als ‘Schroei’ in de film), een onherbergzaam gebied dat meer gevaren herbergt dan gedacht. Het doel is om op zoek te gaan naar een groep van rebellen die de strijd willen aangaan met WICKED (eigenlijk WCKD wat staat voor ‘World Catastrophe Killzone Department’). De tegenstanders van WCKD moeten zich ergens in de bergen bevinden en lijken de enige mogelijkheid om uit de handen te blijven van Janson en zijn leger van soldaten dat beschikt over de meeste gesofisticeerde apparatuur…

“Maze Runner : The Scorch Trials” werd geregisseerd door Wes Ball die met de eerste film overigens zijn langspeelfilmregiedebuut maakte. De film is ook nu weer gebaseerd op het boek van James Dashner die in 2009 zijn eerste Maze Runner boek uitbracht en de twee jaren die daarop volgden telkens een vervolg uitbracht. De auteur werd voor deze tweede verfilming tot zijn grote vreugde actief betrokken in het herschrijven van één en ander, van boek naar filmscenario met andere woorden. Op die manier wordt zo weinig mogelijk afgeweken van wat Dashner in gedachten had toen hij het boek schreef.

Regisseur Wes Ball was natuurlijk al een tijd actief in de filmwereld wanneer hij in de Maze Runner franchise tuimelde. Zo stond hij al aan de zijde van Tom Hanks voor “Magnificent Desolation”, een 3-D documentaire waar Ball de functie van ‘animation supervisor’ waarnam in de pre-viz fase. In 2011 was hij verantwoordelijk voor de visuele effecten voor de muziekvideo van Lovett’s “Eye of The Storm” maar het belangrijkste in de aanloop naar de echte doorbraak (de regie van “The Maze Runner” die wereldwijd toch 340 miljoen $ opbracht) was de 3-D kortfilm “Ruin” die Ball uitbracht in maart 2012. 5 miljoen hits op internet (en ‘counting’…), een cijfer om van te duizelen, het was iets wat hem onder de aandacht bracht van een enorm publiek waarvan een deel interesse vertoonde in zijn talent, waaronder dus 20th Century Fox…

Waar “The Maze Runner” bijna integraal werd gefilmd op één locatie – een grote open ruimte in Baton Rouge Louisiana - koos men voor de opvolger voor verschillende locaties die uitblinken in diversiteit. Niet verwonderlijk als je weet dat de eerste film zich in een heel beperkte gebied afspeelde, daar waar men nu de bunker heeft waarin het begin van de film zich afspeelt, gevolgd door de grote woestijnvlakte, het gebouw waar men in terechtkomt na de zandstorm, de bergen waar de rebellen zich ophouden… Zo koos men ervoor om in een oude fabriek waar vroeger computer-chips werden gemaakt te gebruiken voor de scènes in de WCKD-bunker. Een laagje grijze verf moest het gevoel beklemtonen alsof men opgesloten zat in een soort van olietanker. In de omgeving van Albuquerque – meerbepaald de duinen van Pajarito – werden dan weer de ‘woestijn-scènes’ opgenomen. De inmiddels gesloten Winrock Mall was een ideale locatie om dienst te doen voor de locatie waarin onze Gladers terecht komen na hun woestijntocht.

Deze nieuwste Maze Runner heeft geen ingebouwde kapstokken voor de ‘nieuwkomers’ onder de kijkers. Geen flashbacks, geen duiding op enige wijze, gewoon een verderzetting van deel I als het ware. En dus bijna exclusief voor de kijkers van Deel I, de andere zullen wat verloren lopen in “The Maze Runner” die voor hen zowaar in meer of mindere mate op een doolhof zal lijken. Maar… deze nieuwste Maze-film is natuurlijk tegelijk thriller, actie, horror, maar ook science-fiction, voor elk wat wils dus als het ware. Aan het einde van de film krijg je het vreemde gevoel dat “Scorch Trials” niet genoeg tijd rest om tot een aanvaardbaar einde te komen, het lijkt het wel alsof je kijkt naar deel x van iets wat kan doorgaan als een reeks. Dat is het natuurlijk ook wel, maar het is iets wat we maar zelden ervaren in een bioscoopzaal. Het einde van “Maze Runner : The Scorch Trials” zal dan ook flink wat kijkers achterlaten met een nauwelijks gestilde honger naar Maze gerelateerde antwoorden en een slot dat maar weinig voldoening schenkt. Maar… met de absolute zekerheid dat deel III er ook wel aankomt want wijder kan men de poorten naar de volgende M.R. film niet openzetten als de manier waarop men dit doet aan het einde van “Maze Runner : Scorch Trials”. Voor de liefhebbers : “The Maze Runner : The Death Cure” staat (voorlopig) gepland voor release op 15 februari 2017.
Deel II is alvast een soort van light versie van klassiek Hollywood entertainment.