Love, Simon

Goed
Love, Simon
2018
20/06/2018
langspeelfilm
107 minuten
drama
komedie
speelfilm

verdeler

20th Century Fox 20th Century Fox

acteur/actrice (15)

Jennifer Garner Jennifer Garner →  Emily spier
Josh Duhamel Josh Duhamel →  Jack Spier
Tony Hale Tony Hale →  Mr. Worth
Nick Robinson →  Simon Spier
Katherine Langford →  Leah Burke
Alexandra Shipp →  Abby Suso
Logan Miller →  Martin Addison
Jorge Lendeborg Jr. →  Nick Eisner
Keiynan Lonsdale →  Bram Greenfield
Joey Pollari →  Lyle
Miles Heizer →  Cal
Colton Haynes →  Kevin
Talitha Bateman →  Nora Spier
Natasha Rothwell →  Mw. Albright
Mackenzie Lintz →  Taylor

regisseur (1)

Greg Berlanti

producent (4)

Wyck Godfrey Wyck Godfrey
Marty Brown
Isaac Klausner
Pouya Shahbazian
Love, Simon

The times they are a-changin, al dan niet blowin’ in the wind. In het oeuvre van John Hughes was het destijds vruchteloos zoeken naar tekenen van homoseksualiteit - of het zou op de afdeling ‘stereotyperende sidekickhumor’ moeten zijn. Drie tienergeneratiewissels later ziet Hollywood er geen graten meer in om een tienerromcom ‘all gay all the way’ te maken. Inclusief mannensmakkerd op de lippen. En voorheen waren die in filmland dusver vooral te vinden in krochtige schuren op de hei, stiekem achter de hoek van een kruidenierszaak in een politiek instabiele regio of ergens tussen stokbroden langs de vrijgevochten oevers van de Seine. Maar in het familievriendelijke Amerikaanse suburbia? Zut alors.

“Love, Simon” mag je dus zeker een trendsettende tienerfilm noemen, want de makers houden echt wel de vinger aan de pols van de socialemediageneratie. Meer nog: de situaties ogen levensecht en de emoties smaken oprecht. Toch is dit geen automatische vrijgeleide om dit lieve filmpje de viersterrenstratosfeer in te sturen. Want er zijn hier en daar toch wat kosten aan. En ze vloeien bijna allemaal voort uit de schijnbaar schier onweerstaanbare drang van regisseur Greg Berlanti om de onkreukbaarheid van de rijke Amerikaanse middenklasse constant op het doek neer te kwakken. Tot op het moment dat zelfs John Hughes zou moeten zeggen dat de aankleding toch een beetje te spuigaterig is - mocht hij dat nog kunnen. Nancy Meyers kan dat wel nog zeggen, maar die zal zwijgen, want zij vindt het allemaal waarschijnlijk nog wat te soft en te flou.

Love, Simon

Edoch, terug naar de orde van de dag. “Love, Simon” is de verfilming van de “youth adult” roman “Simon Vs The Homo Sapiens Agenda” van Becky Albertalli uit 2015. Een werk dat qua jongerenhartzeer een beetje te vergelijken valt met “Me, Earl And The Dying Girl” van Jesse Andrews. Voor zover de verfilming van beide boeken een vergelijkingsmaatstaf is. Simon (met naturelverf vertolkt door Nick Robinson) is een zeventienjarige snaak die alles, alles maar dan ook alles heeft om dolgelukkig te zijn: een kast van een ouderlijk huis, sympathieke ma en pa, een snoezige zus, goede schoolresultaten, super toffe vrienden en dies meer. Maar hij heeft een geheim: sinds zijn dertiende weet hij dat hij homo is, en het uit de kast komen staat nog op zijn agenda. Op een onlineschoolplatform ontdekt hij een bericht van een andere homofiele jongen, en offline ontspint er een warme mailrelatie tussen twee jongens die elkaar niet kennen en allebei hun naaste omgeving - ouders inclusief - nog op de hoogte moeten brengen van hun anders zijn. Een flurk ontdekt toevallig die relatie en dwingt Simon om hem te helpen een meisje op hem verliefd te laten worden. Doet Simon dat niet, dan dreigt de flurk ermee om Simons geheime correspondentie openbaar te maken. OMG.

Berlanti - die als televisiemaker een stevige reputatie geniet als drijvende kracht achter onder meer “Dawsons Creek” en een heleboel “DC Comics”-reeksen - weet maar al te goed dat hij een update draait van een John Hughes-prent. Robinson zou zowaar Molly Ringwalds broer kunnen zijn. En Berlanti wil overduidelijk zeker zijn dat zijn homovriendelijke film ook als zodanig wordt gepercipieerd. “Love, Simon” is waarschijnlijk een hart onder de riem van iedereen die nog uit de kast moet komen, maar de stroopzoete wijze waarop Berlanti alles hier aanpakt is toch net iets teveel ‘fairy tale’ in plaats van grauwe werkelijkheid. Josh Duhamel (als Simons vader) die zich in duizend bochten wringt om zich te verontschuldigen ‘omdat hij de homofiele aard van zijn zoon niet eerder heeft gemerkt’ en dat vlak voor een videomontage waarin het waarlijk vlekkeloze huwelijk van hem met Jennifer Garner voorbijkomt … ’t is allemaal iets teveel suikerkaramel voor een boodschap die ook zonder tierlantijnen doel moet kunnen treffen.

Love, Simon

Wat Berlanti wel netjes doet: de highschoolmentaliteit bewegwijzeren. Tony Hale - in een geestig doorslagje van zijn rol als Gary in “Veep” - is olijk accuraat karikaturaal als op gsm’s jacht makende onderdirecteur en de nagenoeg komische timing van de muzikale directrice is ook recht in de roos. Al is het uiteindelijk toch vooral de vertolking van Robinson die de essentie van “Love, Simon” uit het drijfzand houdt: de overkokende finale bijvoorbeeld zou niet hebben gewerkt indien je als toeschouwer niet in de integriteit van het hoofdpersonage geloofde. En het is aan Robinson te denken dat die integriteit - of het geloof daarin - wel degelijk aanwezig is.

Goedgevoelcinema met een boodschap en een hart: “Love, Simon” mag gezien worden. Maar Berlanti man, laat de volgende keer astemblieft al dat tandplakgedoe weg. Of hang eens een kadertje scheef in de hall. Het publiek overleeft het wel.

Alex De Rouck
Weekend Box Office VS
16-03-2018 Plaats 5 $ 11.756.244
23-03-2018 Plaats 7 $ 7.607.451
30-03-2018 Plaats 9 $ 4.767.488


Synopsis

Iedereen verdient een geweldig liefdesverhaal. Maar voor de 17-jarige Simon Spier is het een beetje ingewikkelder. Hij staat op het punt om zijn familie en vrienden te vertellen dat hij homoseksueel is. Wanneer een email die hij naar een jongen gestuurd heeft (die hij nooit ontmoet heeft) in de verkeerde handen valt komt hij in een moeilijke situatie terecht als hij gechanteerd wordt door de klasgenoot.