Leuk was het vorig jaar om vast te stellen dat er tussen al het blockbustergeweld en franchisegeschuur door nog plaats was voor heerlijk ouderwetse cinema. Rian Johnsons ode aan whodunits zoals Agatha Christie die met verve uit haar goed geoliede typemachine liet rollen bracht wereldwijd meer dan 300 miljoen op en deed het ook aan de graadmeterkassa’s in Amerika uitzonderlijk goed. En dat is goed nieuws: hopelijk herinnert Hollywood zich de aantrekkingskracht van deze no-nonsenseprent eens de wereldwijde coronacrisis is beteugeld.

Knives Out is een bloedmooie liefdesletter aan het detectivegenre dat zich nauwelijks op een valse noot laat betrappen. Het resultaat: een moordmysterie om duimen, pinken, middelvingers, ringvingers en wijsvingers bij af te likken. Mag vrij snel het loodje leggen in dit fijne detectiveverhaal: pater familias Harlan Thrombey (Christopher Plummer). Steenrijk geworden door zijn imposant oeuvre aan detectiveromans wordt hij morsdood aangetroffen in zijn slaapkamer na een feestje ter ere van zijn 85e verjaardag. Zelfmoord, lijkt het verdict aanvankelijk te luiden, maar dat is niet zo logisch gezien zijn keel volledig is overgesneden. De plaatselijke politie krijgt tijdens het onderzoek bijstand van privédetective Benoit Blanc (Daniel Craig) die anoniem is ingehuurd om de zaak te onderzoeken. Dat Thrombey vermoord is, is al snel wiedes. Vraag is: door wie. En bij uitbreiding ook: waarom? Geen gebrek aan verdachten natuurlijk. Bijna iedereen die op het feest was - of inwoonde bij Thrombey - had een reden om hem te haten. Maken deel uit van de rij hoofdverdachten: Jamie Lee Curtis, Don Johnson, Toni Collette, Chris Evans en Michael Shannon. Of is het toch nog een andere snoodaard met een persoonlijke afkeer van Thrombey die denkt dat hij of zij de perfecte moord heeft gepleegd?

Ook elementair in de plot: de van Zuid-Amerikaanse origine zijnde huishoudster Marta (Ana de Armas) die heel goed overeenkwam met de oude Thrombey, maar door het overgrote deel van de familie als een indringster wordt beschouwd. Ja, er zit in Knives Out een grote sneer naar Trumps’ immigratiebeleid. Wat van deze detectivebouillabaisse ontegensprekelijk een film van zijn tijd maakt - ook al ademt de moordplot een tijdloze eigenheid uit. Johnson mag dan in het centrum van zijn film wel een serieus onderwerp aansnijden, centraal staat toch vooral het genrevertier.

Knives Out is een heel speelse film waarbinnen elk personage de ruimte krijgt om zijn karakter uit te tekenen. Dat daar uitstekend acteerspel komt bij kijken, laat zich raden. En dat binnen een radarwerk van knisperende dialogen die knetteren als vers ontbolsterde kastanjes in een haardvuur. Craig mag de meeste pluimen achter de oren stoppen: als speurneus met een heerlijk articulerend dialect uit het diepe zuiden zorgt hij voor zoveel Poirotiaans animo waardoor het heuglijk is te horen dat Johnson genoeg inspiratie blijkt te hebben voor een tweede Benoit Blanc-mysterie.

Ja, misschien kon Knives Out een tikkel korter, maar zelfs naar het eind toe blijft Johnson het publiek verblijden met twists en dubbele twists zonder dat de narratie van de rails dondert. En als hij het toch breed trekt door bijvoorbeeld uit te pakken met een autoachtervolging zorgt hij voor een laconieke dosis zelfspot door de stijlbreuk te laten becommentariëren door een van de personages. De humor staat steeds ten dienste van de plot en de karakters. In een brede genreparodie zoals de jarenzeventigklassieker Murder By Death was Johnson overduidelijk niet geïnteresseerd. Wat helemaal niet erg is, gezien de dosis gezonde lachkrampen die Johnson op een veel subtielere wijze doorheen zijn plot wist te weven. Knappe cinema voor iedereen in het algemeen en whodunitfans in het bijzonder. En neen, de butler heeft het niet gedaan.

Niet alleen de film krijgt vijf sterren, ook de extra’s gaan met de gouden vijf aan de haal. Bravo voor distributeur Belga die de internationale extra’s ook op de Beneluxuitgave wist toe te voegen. Met als majestueus ankerpunt een 113 minuten durende making of (jawel, 113) Making A Murder waarin de hele productie van a tot z en weer terug uit de doeken wordt gedaan. Verplicht kijkvoer. Wie daarna nog meer wil weten kan zijn oor te luisteren leggen bij twee (niet-ondertitelde) audiocommentaren. En dan zijn er ook nog extra’s in de marge zoals een Q&A (ook goed voor ruim 40 minuten), verwijderde scènes, trailers en valse reclamespotjes voor de bedrijven uit de film. Zoet en zot, deze blu-rayuitgave.