In de reeks 'operatie jongensdroom vervuld': de Peter Jackson-versie van de avonturenklassieker King Kong. Jackson, die destijds als achtjarige snaak de originele film uit 1933 zag op het tv-schermpje van zijn ouders in Nieuw-Zeeland, wist toen al dat hij regisseur wou worden en dat hij ooit een remake van de apenfilm ging maken. Nadat alle lauwerkransen voor de Lord of the Rings-trilogie netjes waren opgehangen kon hij die droom - waarvan de voorbereidingen reeds in 1996 startten - eindelijk waarmaken. Hij koos niet voor een update (zoals Dino De Laurentiis wel deed voor de grotendeels onterecht verguisde versie uit 1976), maar voor een trouwe remake van het verhaal van Ernest B. Schoedsack, Melville Cooper en Edgar Wallace. Nu ja, trouw: met een speelduur van 3 uur veroorlooft hij zichzelf wel de nodige spielereien.

Kong komt pas rond de 70e minuut brullend piepen, het eerste uur vult Jackson met heel veel skylines van het zo waarheidsgetrouw mogelijk gereconstrueerde New York van 1933 en met een halfuurtje zeebenenacrobatiek aan boord van de Venture. Dat Kong-loze eerste uur dekt trouwens perfect de lading voor de hele film: elk shot lijkt wel gemaakt om de kijker te 'wowen'. Jackson toont om de haverklap een beeld waarin je minuscule computermensjes in een gecomputeriseerde omgeving ziet bewegen. Zo'n beetje zoals James Cameron dat bijna tien jaar geleden al deed met Titanic. Dat Jackson er in slaagt zijn cast in dit spektakel niet verloren te laten lopen, maar er hen integendeel bijna moeiteloos laat in integreren, spreekt alvast in zijn voordeel.

Over de visuele effecten is trouwens al veel gepalaverd toen de film in december 2005 in de bioscoop werd uitgebracht. Ja, je ziet dat de klievende golven die tijdens een storm over de Venture razen digitaal aangebracht zijn, en ja, bij de dinostampede is het wel heel nadrukkelijk duidelijk dat de shots bestaan uit verschillende apart aangebrachte filmlagen, maar wat zou dat? In de '33-versie waren de stopmotiontechnieken ook houterig, maar ze zijn nu nog steeds wat ze toen waren: revolutionair en pure fun. Toegegeven, af en toe kon Jackson zich wat verzadigder hebben opgesteld: de vleermuizen lijken overblijfsels uit LOTR en bij de aanval van de CGI-insekten is heimwee naar de echte creepy critters uit Indiana Jones and the Temple of Doom niet veraf.

Waar het echt om draait is de Kong-cultus, en hier haalt Jackson zijn slag meer dan thuis. Het was in de vroegere films ook wel duidelijk dat de gorilla uit het voorgeborchte van de evolutie een serieuze boon heeft voor de blonde blanke dame die in zijn poten wordt geduwd, maar het is nu toch de eerste keer dat dit verhaalelement zo prominent vooraan staat. Waar Kong vroeger alleen stierf (Ann Darrow is dan altijd al 'gered' door haar menselijke aanbidder), blijft Darrow ditmaal trouw aan de zijde van haar primaatminnaar. Het laatste kwartier van de film is dan ook een ware triomf: zowel in het beaccentueren van dat romantische aspect als in de uitzonderlijk mooie manier waarop de strijd tussen Kong en de menselijke belagers in hun vliegtuigjes is vormgegeven, tonen aan dat Jackson deze remake niet puur uit financieel oogpunt heeft gemaakt, maar dat het echt wel uit liefde voor de film en die ene speciale held uit zijn jeugd is. Alleen daarom al zien we graag alle bombastische uitschuivers door de vingers.

Met de extra's is de echte Jackson- of Kong-fan een paar uur zoet. Zo goed als het volledige post-productieproces (geluid, montage, effecten, synchronisatie, marketing, reclame ...) wordt gedurende twee en een half uur uit de doeken gedaan. Officieel gaat het om hoofdstukken 55 t/m 90 van de 'King Kong Production Diaries'. De eerste 54 delen, die de voorbereidingen en de eigenlijke opnames behandelen, verschenen eerder al los op de 'King Kong Production Diaries'-dvd. Als u dus ook die afzonderlijke 'making of'-dvd koopt, weet u van a tot z hoe de film tot stand is gekomen.

De 'videodagboeken' bieden voor elk wat wils: interviews, setbezoeken, triviale gesprekjes... het passeert allemaal de revue. Daarnaast zijn er ook nog twee afgelijnde blokken. Het eerste is 'Skull Island', waarin aan de hand van een nepdocumentaire wordt aangetoond hoe het eiland is gemodelleerd naar het echte Skull Island vooraleer het, net zoals Atlantis, spoorloos in tijd en ruimte verdween. 'Kong's New York' biedt dan weer een interessante en geschiedkundige kijk op het New York van 1933 en toont hoe de stad op een gigantische (computer)set werd nagebouwd. Onze rechterpoot eraf trouwens als er tegen de feestdagen geen extended cut verschijnt met daarop alle Production Diaries hoofdstukken gebundeld, en met een nog langere versie van de film.