Rare knakker, die Zhang Yimou. De inmiddels zesenzestigjarige duivel-doet-al sloeg vanaf zijn debuut Red Sorghum/Het rode korenveld zijn tenten aanvankelijk in de kunstfilmcinema’s op, en bleef daarna lange tijd op datzelfde elan – menselijke drama’s onderbouwd met maatschappijkritiek – doorgaan met titels als Ju Dou, Raise The Red Lantern, To Live en Not One Less. Toen kwam 2002, en haalde Yimou zijn esthetische actiekant boven, culminerend in het ook voor de multiplexen geschikte Hero. Een film die het startschot bleek voor wat algemeen bekend staat als zijn wuxia-trilogie: drie visueel verbluffende martialartsfilms gesitueerd in een historisch kader. Hero, House Of Flying Daggers en The Curse of The Golden Flower zijn dan ook dikke aanraders voor wie zichzelf met een rondje Aziatische filmesthetica wil verwennen. Waarop Yimou vervolgens ook nog de Blood Simple-remake A Woman, a Gun And a Noodle Shop regisseerde, met The Flowers of War zijn eerste Amerikaanse coproductie draaide, en met Coming Home terug de sfeer van zijn begindagen opzocht. Tussendoor - in 2008 om precies te zijn - maakte hij indruk als ontwerper van de openings- en sluitingsceremonie van de Olympische Spelen in Peking. Ziehier Zhang Yimou voor dummies in een Filmfreaknotendop.

Ook een getalenteerde knakker dus, die Zhang Yimou. Dat rare en getalenteerde vinden elkaar netjes – maar niet volledig succesvol – in de Chinees/Amerikaanse coproductie The Great Wall. Niet zomaar een coproductie: Yimou kreeg honderdvijftig miljoen dollar ter beschikking voor wat dusver de duurste productie is die in China is opgenomen. Je zou durven denken dat het resultaat dan wel de meest verbluffende prent moet zijn uit Yimous carrière, maar dat is niet het geval. Je kan The Great Wall zelfs bezwaarlijk een goede film noemen, en het woord teleurstelling is niet veraf. Alhoewel … als portie cinemapulp dat moeiteloos het kind in en naast jou zal weten te entertainen heeft deze CGI-hodgepodge ontegensprekelijk hell, yeah-momenten.

Matt Damon is de knaap van dienst die met zijn supersterrenappeal de cinema’s in het Westen, Oosten, Zuiden en Noorden moet laten vollopen. In China is dat eind 2016 alvast gelukt: The Great Wall brak er weliswaar geen records, maar bracht er toch meer op dan de film heeft gekost. In Amerika komt de film pas in februari in de zalen. De grote muur waarvan sprake is uiteraard de Chinese. In de prehistorische jaren stillekes in verschillende stadia door nogal wat Chinese vrijwilligers opgetrokken in het noorden van China, goed voor een verdedigingslinie met een lengte van zo’n 6000 km. Niet alleen om vijandige volkeren buiten te houden zo blijkt, maar ook een ras bijtgrage Tao Tei-beesten. Die landden heel lang geleden met een meteoriet in China om de hebzucht van een keizer af te straffen en proberen elke zestig jaar om door de muur van het in hun ogen Chinees restaurant te breken. Niet meteen een narratieve invalshoek die je zou verwachten van een man die met zijn debuutfilm de Gouden Beer won op het festival van Berlijn. Wat niet wil zeggen dat Yimou zijn ziel aan de noedelduivel verkocht: draai of keer het hoe je wil, visueel is The Great Wall affer dan af. Scènes zoals die waarin in het blauwgetooide amazones zich bungeegewijs naar beneden werpen om de Tao Tei een poepje te laten ruiken … het is verdekke schoon om te zien.

En waar past Damon in het plaatje? Hij is een stoere westerling die samen met een stel medeavonturiers in China verzeilt om er het geheim van buskruit te doorgronden, en het Chinese leger mag vervoegen omwille van zijn stoere vechtkwaliteiten. Ook in de internationale mix: Willem Dafoe als gevangene die na 25 jaar zijn kans schoon ziet om te ontsnappen en Pedro Pascal (Escobar in Narcos) als Damons sidekick van dienst. In de Chinese cast vallen vooral oude getrouwe Andy Lau en de bevallige Jing Tian op. Voor Tian lonkt trouwens een Hollywoodcarrière daar ze ook haar opwachting maakt in Kong: Skull Island en Pacific Rim Uprising.

Yimou was niet vanaf het begin bij het project betrokken: de eerste scenarioversie werd geschreven door World War Z-schrijver Max – zoon van Mel – Brooks en Ed Zwick en zijn vaste schrijfpartner Marshall Herskovitz. Zwick zou de film zelf regisseren met Henry Cavill in de hoofdrol, maar kijk … uiteindelijk draaide het anders uit. Gelukkig maar, want oplospulp of niet: Yimous finesse zorgt er netjes voor dat deze nonsens een paar somptueuze verrassingen te bieden hebben. En dat zou bij Zwick niet het geval zijn geweest. Droog aan de haak gewogen is The Great Wall de zoveelste CGI-monsterfilm uit het zoveelste dozijn. En niet eens een goede, zegt de duivel op onze linkerschouder. Also sprach de engel op de rechterschouder: maar wel een mooie. En een korte trouwens ook.