Rajmund Roman Liebling (ofte Roman Polanski) heeft het niet echt onder de markt. Een deel van de montage van deze “The Ghost Writer” moest hij willens nillens superviseren vanuit zijn chalet in Zwitserland, waar hij huisarrest had gekregen in afwachting van zijn eventuele uitlevering aan Amerika. Een uitlevering die er uiteindelijk niet kwam, waardoor de flamboyante regisseur zich opnieuw een vrij man kan noemen. Reden van dat gerechtelijk gehakketak (en meteen ook de reden waarom Polanski nog steeds Amerika niet binnen kan, tenzij als een geboeid man) is de vermeende verkrachting van een dertienjarige meisje in 1977 (in het huis van Jack Nicholson dan nog wel). Deze passage is niet het enige gedenkwaardige hoofdstuk uit ’s mans leven: op jonge leeftijd ontsnapte hij in Polen ternauwernood aan de concentratiekampen (zijn moeder had minder geluk), en in 1969 werd zijn hoogzwangere vrouw Sharon Tate vermoord door de sekte van Charles Manson. Als er ooit een film over zijn leven komt, is de kans groot dat die zal afklokken op meer dan drie uur.

Dat Polanski zijn beste films intussen heeft gemaakt, hoeft niet te verwonderen getuige zijn oogst uit de jaren zestig en zeventig, met vooral “Repulsion”, “Rosemary’s Baby” en “Chinatown” als ongeëvenaarde meesterwerken. Dat Polanski na al die jaren nog steeds een relevante filmmaker is, zegt veel over het talent van de man. Zijn verfilming van Robert Harris’ roman “The Ghost” bijvoorbeeld is een slimme, entertainenende en knap geconstrueerde thriller met overduidelijke knipogen naar Hitchcock. Vergelijkingen met Hitchcock zijn meestal obligaat bij een spannende thriller. Zelfs nu nog, inmiddels toch al weer zo’n dertig jaar na het overlijden van de grootmeester. Die onvermijdelijke vergelijking is ditmaal zeker terecht: Polanski serveert immers een lekkere samenzweringsthriller die gaandeweg Hitchcockiaanse proporties aanneemt, zij het minder obligaat dan in zijn Hitchcockhommage “Frantic” (1988).

Aanvankelijk zouden Harris en Polanski samenwerken voor een verfilming van Harris’ historisch drama “Pompeii”, maar dat project vatte, in tegenstelling tot de titelstad, nooit vuur. De hoofdrollen waren weggelegd voor Scarlett Johansson en Orlando Bloom, en de producenten waren lyrisch over wat de duurste Europese productie ooit zou worden. Tot daar de theorie, de praktijk bleek anders: door de dreigende acteursstaking in 2007 werd het project uitgesteld en uiteindelijk zelfs gewoon gecancelled. Harris en Polanski bleven echter aan elkaar klitten en schreven samen het scenario voor “The Ghost Writer”. Oorspronkelijk zou Nicolas Cage de hoofdrol vertolken, maar toen het project een jaar vertraging opliep, paste de film niet langer in diens draaischema, waarop hij werd vervangen door Ewan McGregor.

Die speelt de (bewust) naamloze ‘ghost writer’ die de kans krijgt de memoires te schrijven van de Britse ex-eerste minister Adam Lang (een naar Tony Blair hengelende Pierce Brosnan). Al start het project niet onder een goed gesternte, daar Langs vorige ‘ghost writer’ dood aanspoelde aan de kust. McGregor reist naar een landhuis aan de Amerikaanse oostkust waar Lang verblijft om zich gedurende een maand vast te bijten in zijn taak. Hij ontdekt gaandeweg dat de opdracht een vergiftigd geschenk is: Lang heeft een affaire met zijn persoonlijke assistente Amelia (Kim Cattrall) en zijn relatie met echtgenote Ruth (Olivia Williams) is op zijn zachtst gezegd stormachtig. Nog veel explosiever is Langs politieke verleden: zo brengt de media het nieuws dat Lang tijdens zijn bewind vier politieke gevangen aan de CIA uitleverde, waarop het viertal werd gefolterd in de zogenaamde strijd tegen terreur. Journalisten en tegenstanders van Langs beleid zakken af naar het landhuis en het duurt niet lang vooraleer de biografieschrijver eveneens in de vuurlijn ligt. Hoe meer zaken hij over Lang ontdekt, hoe meer hij tot de conclusie komt dat de man alles behalve zuiver op de graat is. Waardoor al gauw ook zijn eigen leven gevaar loopt…

Positief is alvast dat Polanski’s recente arrestatie in Zwitserland de man niet vleugellam heeft gemaakt. Integendeel zelfs, hij is momenteel al bezig met de opnames van “God Of Carnage”, gebaseerd op een toneelstuk van Yasmina Reza. De pitch: twee ouderparen die samenkomen nadat hun zonen op school in een vechtpartij verwikkeld waren. Afgaand op de titel zal het alvast geen blijspel worden. De cast (Jodie Foster, Kate Winslet, John C. Reilly en “Inglourious Basterd” Christopher Waltz) is alvast interessant genoeg om deze film met stip aan te duiden op de wenslijst van 2011.

Ook positief: de lekker wegkijkende extra’s die, zonder echt diep te gaan, interessante achtergrondinformatie bevatten. Enerzijds hoeft dat niet te verwonderen, daar de featurettes werden gesuperviseerd door Laurent Bouzereau, een van de grootmeesters als het aankomt op het superviseren van dvd-extra’s. Leuk om Roman Polanski op de set aan het werk te zien, al is de meest interessante extra toch 'Truth Or Fiction' waarin Robert Harris uit de doeken doet waar hij de inspiratie voor zijn roman haalde en hoe de samenwerking met Polanski verliep.