Roman Polanski heeft zijn voornaam niet gestolen, daar zijn leven eigenlijk al sinds zijn jeugd als een magnum opus leest. Op jonge leeftijd in Polen ternauwernood ontsnapt aan de concentratiekampen (zijn moeder had minder geluk), in Amerika zijn hoogzwangere vrouw Sharon Tate vermoord zien worden door de sekte van Charles Manson, er vervolgens persona non grata zijn na een vermeende verkrachting van een dertienjarig meisje (in het huis van Jack Nicholson dan wel)... En dan is er met zijn recente aanhouding en huisarrest in Zwitserland (een uitloper van die verkrachtingszaak uit 1977) zowaar nog een sappig hoofdstuk bijgekomen.

Sappig is ook zijn adaptatie van Robert Harris’ politieke thriller “The Ghost” uit 2007. Aanvankelijk zouden Harris en Polanski samenwerken voor een verfilming van Harris’ historisch drama “Pompeii”, maar dat project vatte, in tegenstelling tot de titelstad, nooit vuur. De hoofdrollen waren weggelegd voor Scarlett Johansson en Orlando Bloom, en de producenten waren lyrisch over wat de duurste Europese productie ooit zou worden. Tot daar de theorie, de praktijk bleek anders: door de dreigende acteursstaking in 2007 werd het project uitgesteld en uiteindelijk zelfs gewoon gecancelled.

Harris en Polanski bleven echter aan elkaar klitten en schreven samen het scenario voor “The Ghost Writer”. Oorspronkelijk zou Nicolas Cage de hoofdrol vertolken, maar toen het project een jaar vertraging opliep, paste de film niet langer in diens draaischema, waarop hij werd vervangen door Ewan McGregor. Die speelt de (bewust) naamloze ‘ghost writer’ die de kans krijgt de memoires te schrijven van de Britse ex-eerste minister Adam Lang (een naar Tony Blair hengelende Pierce Brosnan). Al start het project niet onder een goed gesternte, daar Langs vorige ‘ghost writer’ dood aanspoelde aan de kust. McGregor reist naar een landhuis aan de Amerikaanse oostkust waar Lang verblijft om zich gedurende een maand vast te bijten in zijn taak. De ghost writer ontdekt gaandeweg dat de opdracht een vergiftigd geschenk is: Lang heeft een affaire met zijn persoonlijke assistente Amelia (Kim Cattrall) en zijn relatie met echtgenote Ruth (Olivia Williams) is op zijn zachtst gezegd stormachtig. Nog veel explosiever is Langs politieke verleden: zo brengt de media het nieuws dat Lang tijdens zijn bewind vier politieke gevangen aan de CIA uitleverde, waarop het viertal werd gefolterd in de zogenaamde strijd tegen terreur. Journalisten en tegenstanders van Langs beleid zakken af naar het landhuis en het duurt niet lang vooraleer de biografieschrijver eveneens in de vuurlijn ligt. Tegelijkertijd blijft de vraag in hoeverre Lang te vertrouwen is en wat hij allemaal te verbergen heeft...

Vergelijkingen met Hitchcock zijn meestal obligaat telkens er een spannende thriller op het witte doek terecht komt. Zelfs nu nog, inmiddels toch al weer zo’n dertig jaar na het overlijden van de grootmeester. Die onvermijdelijke vergelijking is ditmaal zeker terecht: Polanski serveert immers een lekkere samenzweringsthriller die gaandeweg Hitchcockiaanse proporties aanneemt, zij het minder obligaat dan in zijn Hitchcockhommage ‘Frantic’ (1988). Opvallend is dat deze fijne, klassiek gemaakte en entertainende thriller door de recente arrestatie van Polanski een extra dubbele laag krijgt, daar de regisseur net als zijn hoofdpersonage wordt opgejaagd door het verleden, en door de media wordt belegerd.

Polanski’s carrière mag dan de nodige ups en downs hebben gekend, met deze knap gelaagde, zij het af en toe iets te voorspelbare film waarbij het scenario al eens kort door de bocht durft te gaan, bewijst Polanski meteen dat hij zijn plaats in de eregalerij van Grote Filmregisseurs niet heeft gestolen. Een klassieker van het kaliber “Repulsion”, “Rosemary’s Baby’ en “Chinatown” is het niet, maar “The Ghost Writer” staat ontegensprekelijk garant voor twee uur degelijk vakwerk. Een aanradertje, zowaar.