Vorig jaar ook zo gelachen met “Bridesmaids” ? En vast van plan om dat opnieuw te doen met “Friends With Kids” dat vier castleden met de bruidsmeisjeskomedie deelt ? Jammer, maar de kans dat het lukt is klein. Want ondanks de duidelijke castknipoog valt er eigenlijk niet zo veel te lachen in “Friends With Kids”. De film probeert nogal nadrukkelijk om zich vast te haken aan het – sowieso al wisselvallige – oeuvre van Judd Apatow, maar faalt grotendeels. Niets zo vervelend als een slechte Apatow-film dan een slechte naar Apatow-knipogende komedie trouwens.

Apatow (regisseur van “The 40 Year Old Virgin” en “Knocked Up”) zorgde voor een hausse in de zogeheten volwassen komedie: het uitgangspunt is meestal geënt in de realiteit (een volwassen man die nooit seks had, een koppel dat onverwacht zwanger wordt), en wordt opgesmukt met vaak gortige toilethumor. Kots- en uitwerpselgrappen die extra populair werden door het megasucces van (het trouwens niets met Apatow te maken hebbende) “The Hangover”. Het is in dat hybrideveld dat “Friends With Kids” zich situeert.

“Friends With Kids” is het project van actrice Jennifer Westfeldt, die hier meteen ook haar regiedebuut maakt. Westfeldt is al een paar jaar actief, maar brak nooit echt door bij het grote publiek. Haar bekendste wapenfeit dusver was een rol in de onafhankelijke komedie “Kissing Jessica Stein” (2001), voor de rest was ze hoofdzakelijk te zien in weinig-commerciële producties en als bijrolactrice in tv-series. Westfeldt is sinds 1997 samen met “Mad Men”-boegbeeld Jon Hamm (die een bijrolletje had in “Kissing Jessica Stein”), wat meteen verklaart waarom de man hier van de partij is. Wat wel niet verklaart waarom Hamm – die zo secuur enigmatisch en fascinerend is in het sublieme “Mad Men” – er buiten zijn succesreeks amper in slaagt om een degelijke vertolking neer te zetten. Het is niet de eerste keer dat Hamm probeert om bewust komisch te zijn, en opnieuw gaat hij vrij onzacht op zijn bek.

Centraal in ‘Friends With Kids’ staan drie bevriende koppels. Westfeldt vertolkt de rol van Julie, succesvol in haar carrière, minder geslaagd in haar relationeel leven. De man van haar leven is in geen velden of wegen te bespeuren, of het zou haar buurman Jason (Adam Scott) moeten zijn. Steevast het luisterend oor in de branding, maar een seksuele relatie met elkaar is uit den boze. Julie en Jason zijn goed bevriend met de koppels Ben en Missy (Hamm en Kirsten Wiig) en Alex en Leslie (Chris O’Dowd en Maya Rudolph). Die koppels hebben (of krijgen) in de loop der jaren allemaal kinderen, en die nakomelingen zorgen voor een verschuiving in de manier waarop hun vrienden met elkaar omgaan. De onbezorgdheid van vroeger ruimt plaats voor verantwoordelijkheden, en die leiden dan weer tot onderlinge frustraties. Een vaststelling die Julie en Jason aan het denken zet, en Julie denkt dat het beter zou zijn als mensen eerst een kind zouden hebben en dan pas op zoek gaan naar de geschikte partner. Julie en Jason besluiten om de proef op de som te nemen: ze 'maken' samen een kind en gaan vervolgens op jacht naar de man/vrouw die met hen zijn/haar leven wil delen, op voorhand wetend dat er een kind in de mix zit.

Er zijn nogal wat redenen waarom “Friends With Kids” maar een makke bedoening is. Het feit dat iedereen die zopas bovenstaande synopsis heeft gelezen al kan raden hoe alles eindigt is er één van. De weinig fraaie vertolkingen een ander: vooral Westfeldt werkt vanaf de eerste minuut serieus op de zenuwen. Eveneens niet bevorderlijk voor het uithoudingsvermogen: de kige manier waarop Westfeldt bewust gortige praat in het scenario mengt. Alsof ze er een persoonlijke erezaak van maakt om om de drie pagina’s van het script een dialoog over geslachtsdelen in te lassen. Wat in de eerste “Hangover” en “Bridesmaids” grotendeels lukte, faalt hier jammerlijk. Westfeldt heeft niet het lef om voluit te gaan, en wat overblijft zijn grotendeels grappen die door een iets meer kieskeurige filmmaker gewoon naar de prullenmand zouden zijn verwezen.

Het resultaat is een flets filmpje dat wij enkel maar durven aanraden aan allesvretende fans van romcoms. Wie genoeg heeft aan een anderhalfuur durende inkijk op ‘de problemen’ van de Amerikaanse beau monde en tevreden is met een paar romantische deuntjes op de soundtrack, mag dit met een gerust geweten in de dvd-lader schuiven. De rest van de filmminnende wereldbevolking gaat maar beter op zoek naar ander vertier. En aangezien er over “Friends With Kids” eigenlijk niets substantieels te vertellen valt, zijn zelfs de extra’s (met enkel de trailer) op maat gemaakt.