Wat is er vervelender dan een vervelende vlogger? Een vervelende film over een vervelende blogger. Regisseur Will Wernick levert er zo eentje af, in een conceptuele mix tussen Saw, Hostel en zijn eigen Escape Room. Die ontsnappingskamer is trouwens niet degene die in 2019 in de zalen draaide, maar een obscuurder equivalent uit 2017 dat hier ten lande rechtstreeks in de dvd- en blu-raygraaibakken belandde.

Wie het betere cinefiele werk een opgewarmd hart toedraagt of wie eens een karakterdrama wil zien over het dagelijks leven van een samengesteld gezin karossenmakers tijdens de laatzestiende-eeuwse technologische omwentelingen hoeft het mondmasker alvast niet af te ontsmetten voor deze Follow Me. Jammer, want karossenmakers waren naar het schijnt interessante mensen.

Wat dan weer niet kan worden gezegd van duivel-doet-al-vlogger Cole (Keegan Allen). Een ziljoen volgers heeft hij met zijn livestreams, en om die schare fans op hun wenken te bedienen reist hij met zijn entourage naar Moskou om zich daar te laten verrassen tijdens wat zijn meest gegaapte … excuus, gehypte … livestream ooit moet worden.

En zo verzeilen Cole en co in een als ontsnappingskamer ingerichte oude sovjetgevangenis waar de gruwel - in synopsistermen althans - wel heel sadistisch en levensecht blijkt te zijn.

Wernick wil als een volleerd kind van zijn tijd de vinger aan de socialemediapols houden: commentaren aan de linkerkant van het scherm, vliegende hartjes aan de rechterkant … en allemaal flitsend in beeld gebracht natuurlijk. Maar vonken doet het niet: Follow Me resulteert in matig geïnspireerde horror voor vroegrijpe tieners of laatrijpe volwassenen die zich willen vergapen aan karikaturaal geschetste leeghoofden, restanten martelporno en een paar gore excessen. Moderne cinema? Eerder verlepte boel.