The Electrical Life of Louis Wain
verdeler
acteur/actrice (5)
regisseur (1)
producent (4)
director of photography (1)
uitvoerend producent (8)
scenarist (2)
beeldmonteur (1)
productieontwerper (1)
kostuumontwerper (1)
componist (1)
De kans is groter dat je al hebt gehoord van de zevensprong dan van Louis Wain. Met deze biopic valt daar verandering in te brengen. Terecht verandering zelfs, want Wains leven was op zijn zachtst gezegd opmerkelijk.
Geboren in 1860 in Londen en overleden in 1939 in een psychiatrische instelling in Hertfordshire. Hij was de enige zoon in een gezin van zes kinderen - en had dus vijf zussen - en werd na de dood van zijn vader geacht om ‘als man van het huis’ in te staan voor de financiële zekerheid van zijn zussen en moeder. Niet zo eenvoudig daar Louis een man van dertien stielen en twaalf ongelukken was: hij was voor zijn tiende niet eens naar school geweest omdat een arts tegen zijn ouders had gezegd dat hij met zijn hazenlip toch niet zou kunnen lezen.
The Electrical Life Of Louis Wain schetst bij aanvang al meteen letterlijk en figuurlijk het talent van Louis - vertolkt door Benedict Cumberbatch. Wain is immers een meer dan begenadigd tekenaar en illustrator die heel bedreven is in het tekenen van natuur- en boerderijtaferelen. En dat leverde hem toch heel wat (vast) werk op, onder meer bij The Illustrated London News. Rond die periode vindt Wain ook persoonlijk geluk: hij wordt halsoverkop verliefd op Emily (Claire Foy), de inwonende gouvernante die instaat voor de opvoeding van zijn jongere zussen.
De twee trouwen, maar dan slaat het noodlot toe. Kanker, ook toen al. Gesterkt door de liefde van Emily begint hij nog voor haar dood met het maken van tekeningen van hun kat, en dat zorgde er later voor dat Wain heel wat kattentableaus zou tekenen, enerzijds in vermenselijkte vorm en anderzijds als karikatuurportretten met grote kattenogen. Uiteindelijk sterft hij in relatieve obscuriteit in een ziekenhuis voor geestesziekten, en dat ondanks openlijke steunbetuigingen van onder meer H.G. Wells. De vraag of Wain dan wel schizofreen was of te kampen had met een hoge graad van autisme is eigenlijk nooit uitgeklaard.
Na het lezen van bovenstaand geschrijfsel weet je dus al wie Wain was, maar laat dat je niet tegenhouden om The Electrical Life Of Louis Wain op een bewaakt of onbewaakt moment bij de lurven te vatten. Je wordt beloond met geëngageerde vertolkingen van Cumberbatch en Foy, en regisseur Will Sharpe zorgt voor een zachtkabbelende en verzorgde tijdsreconstructie die af en toe gaat voor opzichtig geïllustreerde achtergronddecors - daarmee aansluiting vindend bij Wains werk. Buiten de lijntjes kleuren van de traditionele biopic doet Sharpe niet echt, maar dat hoeft ook niet. Een nette inkijk op de psyche en het vergeten flamboyante oeuvre van Wain volstaat om in de ban te zijn.
Een lach, een traan, een up, een down … ze dansen samen een statige wals in deze mooie film. Waarin het ook nog uitkijken is naar Andrea Riseborough en Toby Jones en uitluisteren naar Olivia Coleman die zich de voice-over eigen maakt.