Rafael Belvedere (Ricardo Nine Queens - Nueve reinas Darin) runt het restaurant dat zijn vader vroeger heeft opgestart, zij het op een eerder ongezonde manier. Het kleine bedrijfje waarvoor hij verantwoordelijk is bezorgt hem heel wat stress en kopzorgen. Zijn leven is zo jachtig dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor ontspanning, noch voor zijn familie of wat daar tenminste nog van over is. Rafael is gescheiden van een vrouw die het hem kwalijk neemt dat zelfs hun dochter Vicky in de kou blijft staan en niet krijgt wat men een meisje van een (goede) vader kan verwachten. De huidige vriendin van Rafael, Naty heeft ook al weinig reden tot enthousiasme in haar relatie met Rafael. Blijft nog zijn moeder over denk je dan, maar daar heeft Rafael het afgelopen jaar ook al geen contact meer mee gehad? Het oude vrouwtje verblijft al een tijdje in een bejaardentehuis en lijdt aan de ziekte van Alz-heimer. Hij vindt een bezoek aan haar bijgevolg weinig zinvol want veel meer dan (na een tijdje nadenken) herkennen van zijn gezicht is er al lang niet meer bij, laat staan dat ze nog enige fierheid kan tonen voor de (professionele) realisaties van haar zoon, want die zijn voor eeuwig uit haar geheugen gewist. Maak voor jezelf maar uit in hoeverre het woord puinhoop een goede weerspiegeling is van het leven van onze zelfstandige restauranthouder. Het is duidelijk dat Rafael wat opgesloten zit in zijn eigen leefwereldje en ge?soleerd is van de meeste mensen in zijn omgeving, waardoor de sociale contacten die hij nog heeft ver beneden die van een doorsnee gescheiden man van 42 liggen. Maar dan volgt een kleine waarschuwing aan het adres van Rafael in de vorm van een kleine hartaanval?

We hebben er toch weer van genoten : een menselijke film en dito verhaal die gespaard blijft van het ongelooflijke Hollywoodse cliché van kijk-eens-hoe-het-allemaal-weer-goed-komt-op-het-einde waar wij hoe langer hoe meer van zijn beginnen balen door de jaren en de honderden films die we bekijken heen.

Niet dat Son of the bride een drama is dat zwaar op de maag blijft liggen en geen gelukzalige momenten kent, zeker niet.  De film staat officieel zelfs aangekondigd als 'komedie'.  De titel laat immers al vermoeden dat er nog wel wat meer aan de hand is dan wat we in onze synopsis schreven.

De manier waarop de idee groeit van Nino om dan toch nog die ene ultieme wens te kunnen realiseren in zijn leven maar ook het moment suprpême op het eind van de film is zo mooi, zo spontaan en eerlijk, het straalt zoveel warmte uit dat menig kijker tranen in de ogen zou krijgen bij het zien van zoveel goeie, eenvoudige en ontroerende cinema.

Het is de tweede keer dat 'Mister Sympatico' Ricardo Darin heeft samengewerkt met regisseur Juan José Campanella.  De vorige keer werd zijn rol in El mismo amor la misma lluvia - the same love, the same rain) bekroond met de 'Condor de Plata Award voor beste acteur in een drama.
Campanella heeft het scenario van Son of the bride gebouwd rond de droomwens die zijn vader hem destijds op een dag had toevertrouwd.  Samen met Fernando Castets had hij vroeger gewerkt aan het scenario van The same lover, the same rain en ze waren samen al een tijdje op zoek naar een goed verhaal over iemand die ongelukkig is met het leven dat hij leidt, verschillende mislukkingen achter de rug heeft maar nog steeds enkele dromen heeft die hij niet nog niet in vervulling zag gaan met bij dit alles nog de overheersende gedachte om op een dag alles achter zich te laten.

De combinatie van deze twee zaken leidde tot het overtuigende El hija de la novia, een film die in 8 weken werd opgenomen in Argentinië.
Juan José Campanella trok zelfs heel even een doktersplunje aan en deed zich op deze manier een cameo-rolletje cadeau.