The Drowning Pool

Gewoon
The Drowning Pool
1975
langspeelfilm
106 minuten
drama

acteur/actrice (8)

Paul Newman Paul Newman →  Harper
Murray Hamilton Murray Hamilton
Melanie Griffith Melanie Griffith
Richard Jaeckel Richard Jaeckel
Gail Strickland
Linda Haynes

regisseur (1)

Stuart Rosenberg

scenarist (3)

Tracy Keenan Wynn
Lorenzo Semple Jr.

Een detectiveprent die je niet moet zien om de heldere of interessante plot. En ook niet om de sterke karakterisering van de personages. Waarom dan wel? Vooral om het niet te versmaden sterappeal van Paul Newman eigenlijk, al kan je dat uiteraard ook bewonderen in een betere film waarin dat appeal sterker tot zijn recht komt. Newman sjofelt hier trouwens zo laidback door de film dat hij dat appeal meer slecht dan goed doet.

The Drowning Pool is de sequel op het negen jaar eerder uitgebrachte Harper, een verfilming van Ross McDonald’s The Moving Target uit 1949. De naam van het titelpersonage was oorspronkelijk Lew Archer, maar dat werd Lew Harper voor de filmadaptatie. De sequel werd meegeschreven door Walter Hill. Bedoeling was dat hij ook zou regisseren, maar uiteindelijk gaf hij de voorkeur aan het meer persoonlijke The Streetfighter om zijn regiecarrière mee te ontkurken. Waarop Lorenzo Semple Jr. en Tracy Keenan Wynn zich over het script ontfermden en Stuart Rosenberg – met wie Newman al drie keer eerder had samengewerkt – de regie op zich nam. Toen het producersduo David Foster en Lawrence Turman in 1973 de rechten kochten op McDonalds gelijknamige uit 1950 stammende detectiveroman hadden ze nog Robert Mulligan in gedachten als regisseur.

Bizar is wel dat The Drowning Pool oorspronkelijk niet als sequel op Harper was bedoeld: het hoofdpersonage heette in de eerste drafts Dave Ryan, maar uiteindelijk besloten de producenten toch om er een tweede Archer/Harper-film van te maken. Plotlijngewijs reist Newman naar Lousiana, waar een oude vlam (Joanne Woodward – in het echte leven de echtgenote van Newman en hier in de achtste samenwerking met haar echtgenoot) hem vraagt om uit te zoeken wie via anonieme brieven haar huwelijk wil ondermijnen. Newman komt daarbij op het spoor van een vileine oliebaron (Murray Hamilton) wiens olieboorplannen worden ondermijnd door de moeder van Woodward.

Ook nog in de intrige betrokken: een zeventienjarige Melanie Griffith als Lolita/femme fatale. Een min of meer gelijkaardige rol vertolkte ze dat jaar ook aan de zijde van Gene Hackman in Night Moves. En Gail Strickland, die de eer en het genoegen had om net als Newman te mogen opdraven in de scène waarin de film vooral/uitsluitend wordt om herinnerd: de titelscène waarin ze in een verlaten badkamercomplex ei zo na verdrinken in 142 kubieke meter water.

The Drowning Pool maakte maar weinig animo aan de Amerikaanse box office, en was daardoor meteen de laatste Archer/Harperfilm die het levenslicht zag.

Alex De Rouck