Vijf verhalen voor de prijs van één: puur kwantitatief gezien is The Dead Girl alvast een voltreffer. Kwalitatief gezien is het resultaat ook niet zonder verdienste, maar volledig positief kunnen we toch niet zijn. Cineaste/scenariste Karen Moncrieff wil ons deelgenoot maken in de tragedies van heel wat verschillende vrouwen die door het lot worden gebonden, maar niet alle portretten en situaties zijn even boeiend of sterk uitgewerkt.

Alle verhalen zijn opgehangen rond het gegeven van een vermoord tienermeisje. In het eerste verhaal The Stranger wordt haar deerlijk verminkte (en door kraaien aangevreten) lijk gevonden in een desolaat stukje woestijn. Arden (Toni Colette), de vrouw die het meisje vindt, woont al haar hele leven bij een obsessieve moeder (Piper Laurie, nog steeds in Carrie-land) en ziet de vondst als een opstapje naar een nieuw leven wanneer ze schoorvoetend een relatie begint met een supermarktbediende met een seriemoordenaarsobsessie.

Het tweede verhaal 'The Sister' focust zich op een meisje (Rose Byrne) dat probeert te overleven in een gezin waarvan 15 jaar daarvoor de tweede dochter in een park werd ontvoerd. Haar ouders geloven dat het meisje nog leeft, zij wil vooral zekerheid dat haar zus echt dood is. Wanneer ze als assistent-pathologe het dode meisje mag onderzoeken, leeft even de hoop dat het meisje haar zus is.
In 'The Wife' maken we kennis met een vrouw (Mary Beth Hurt) die het beu is dat haar man geen aandacht aan haar schenkt. Nadat ze toevallig in een container de kledingstukken en persoonlijke items van verschillende vrouwen vindt, rijst bij haar het vermoeden dat haar man de seriemoordenaar is die al minstens acht meisjes heeft vermoord. Blijft de vraag wat ze met die informatie gaat doen.

The Mother is het interessantste en dramatisch meest doorleefde verhaal. De moeder (Marcia Gay Harden) van het dode meisje reist naar L.A. om er haar dochter te identificeren en gaat daarna op zoek naar de plaats waar haar dochter woonde. Via een kamergenote ontdekt ze waarom haar dochter destijds wegliep en hoe het mogelijk was dat ze afgleed naar de status van heroïnehoertje. En in The Dead Girl zelf krijgen we de laatste levensuren van het vermoorde meisje (Brittany Murphy) te zien. De informatie die we in de vorige luiken kregen wordt in de finale aan de werkelijkheid getoetst.

Karen Moncrieff levert een film af die zich wil ophouden in het domino-universum van Atom Egoyan of Alejandro Gonzalez Inarittu. Maar The Dead Girl komt nergens in de buurt van pakweg Exotica of 21 Grams. Daarvoor zijn de grote lijnen van de verschillende verhalen niet meeslepend genoeg. Het zijn vooral kleine details (de foto van de jongen in het eerste verhaal, de steeds opduikende computergesimuleerde foto van het andere vermiste meisje, ?) die aantonen dat Moncrief meer in haar mars heeft dan zomaar wat gerommel in materie zoals de tv-film van de week die ook meermaals aansnijdt. Indien alle vijf verhalen de resonantie hadden van The Mother dan konden we deze film met een gerust hart écht aanraden. Nu is het eindresultaat niets meer dan een interessant tussendoortje.