Liefde is samen de eeuwigheid trotseren.  Het zou een spreuk kunnen zijn die je op een vroeger maandagochtend van de kalender scheurt, nadat de wekkerradio je keihard wakker schalde terwijl buiten de regen tegen het raam klettert.

In Dead Again is een dergelijke spreuk echter gruwelijke realiteit, voor zover bovenstaand tafereel dat tenminste ook niet is...  Roman Strauss (Kenneth Branagh) is in het Los Angeles van 1948 een geëmmigreerd Duits componist,die verliefd wordt op de Britse muzikante Margaret (Emma Thompson, in het echte leven ook de levensgezel van Branagh).  Ze huwen, trekken in in Romans luxueuze landhuis en zouden nog lang en gelukkig kunnen leven.  Maar helaas, een paar maanden later ligt Margaret met een schaar doorstoken in het echtelijk bed, waarop Roman tot de doodstraf wordt veroordeeld.  Het einde van de twee mensenlevens en een in de krantenarchieven wegdeemsterende schandaalzaak is het gevolg.

In het Los Angeles van 1991 waart er een vrouw rond (de tweede rol voor Thompson) die haar geheugen kwijtspeelde na een opgelopen trauma. Prive-detective Mike Church (Branaghs tweede rol) ontfermt zich over haar in afwachting dat vrienden of familieleden haar komen oppikken. De hypnotiseur Madson (Derek Jacobi) stelt voor om de vrouw onder hypnose te brengen en haar zo te verlossen van het verborgen trauma. het resultaat is verbijsterend : ze keert terug naar haar vorig leven en identificeert zich met Margaret Strauss. Mikes opvallende gelijkenis met wijlen Roman Strauss brengen nog meer angstige gevoelens bij haar naar boven. Want wat als Mike nu eens de reïncarnatie van Roman is, die haar ook in dit leven wil vermoorden...

Dead Again telt niet alleen twee Branagh rollen, maar de Brit kroop ook nog eens achter de camera  om deze letterlijk en figuurlijk hypnotiserende thriller in te blikken.  Hij deed dit met ongelooflijk veel brio, en zorgt voor een spannende mengeling van humor, romantiek en verrassende thrillerwendingen.  De twee verschillende periodes waarin de film zich afspeelt vloeien efficiënt via zwart-wit beelden in het kleurenpalet ineen, waartussen Branagh de prent langzaam maar zeker naar de beter thuis dan in de intimistische soberheid die hij doorploegde met Little Man Tate verhaal.  Naast het uitstekende spel van he centrale acteerduo is het nog uitkijken naar belangrijke bijrollen van Andy Garcia en Robin Williams.

En ik weet niet in welke levensvorm Hitchcock gereïncarneerd is, maar feit is dat hij zich moet amuseren met dergelijke geslaagde hommages aan zijn persoontje. Tenzij hij de feeling voor het vak verloren heeft tijdens de lange en eenzame ondergrondse jaren...