Tot voor kort was het kunnen ontvangen van Discovery Channel op televisie thuis een belangrijke voorwaarde om te kunnen kennismaken met de activiteiten van Steve Irwin. Daar komt met de release van The Crocodile Hunter verandering in. Mijnheer Irwin is in deze film immers de belangrijkste figuur en doet eigenlijk wat hij in zijn afleveringen op tv altijd doet: de kijkers op een luchtige, boeiende, soms grappige manier info verstrekken over de Australische fauna en flora, met als grote voorliefde de 'Crocs' zoals Irwin de bijzonder imposante maar heel gevaarlijke krokodillen zelf noemt.

Maar er kruipen, lopen en zwemmen nog veel meer interessante beestjes rond op Australische grond, dus wordt ook aandacht besteed aan de vogelspin, de kangoeroe en de toppers onder de gifslangen als het op gevaar aankomt. Irwin kijkt je telkens weer recht in de ogen wanneer hij een nieuw dier aan ons voorstelt. Bij deze stukjes is er niets wat erop wijst dat je naar een film aan het kijken bent. Dit kon eigenlijk allemaal een boeiende documentaire geworden zijn, maar omdat dit commercieel heel wat minder interessant is, heeft men er een flinterdun verhaaltje rond gesponnen.

In de ruimte hangt een Amerikaanse satelliet die al heel wat (spionage)foto's heeft genomen van wat op de grond van onze planeet te fotograferen valt. Door een technisch defect raakt deze informatie (opgeslagen in een kegelvormig metalen stuk) los van het enorme gevaarte en zet koers naar de Aarde. Het binnenkomen in de dampkring zorgt voor geen schade van betekenis en het ding komt neer op Australische grond, tussen de krokodillenkaken van één van de grootste in zijn soort (slik...), laat hem ons Charlie noemen...

Het Alfa Proton baken waarmee het ding is uitgerust alarmeert onmiddellijk de Amerikaanse inlichtingendienst , want indien de foto's in verkeerde handen zouden komen kan dit voor dramatische gevolgen zorgen! Agenten Archer en Wheeler worden uitgestuurd naar het land van de kangoeroes. Op basis van de radiosignalen die het ding (eigenlijk dus de krokodil, maar dat weten de twee nog niet) uitzendt hopen ze de belangrijke gegevens te kunnen terugvinden en aan de Amerikaanse autoriteiten kunnen overmaken.

Zoals reeds aangehaald heeft The Crocodile Hunter een zekere waarde op vlak van documentaire. Wanneer Irwin zijn kunstjes uithaalt met de gevaarlijke en giftige slangen, een krokodil probeert te vangen of een giftige spin ophitst en een demonstratie geeft hoe zo'n dier reageert, dan worden we op het vlak van moeder natuur wat wijzer, uitzonderlijk voor een film natuurlijk... Deze stukjes zijn boeiend en leuk om zien, het andere deel (het verhaal als je wil) hangt slechts met haken en ogen aan Irwin's activiteiten vast. Dat weten de makers allicht ook. Telkens wanneer Irwin in beeld komt, zie je rond het beeld een volledige zwarte rand, wat verschilt van het beeldformaat van het andere gedeelte (overigens niet 1.85:1 zoals vermeld op het hoesje, maar 2.35:1!). Wanneer Irwin uiteindelijk met een alligator van 3,5 meter aan de haal gaat komen de agenten Archer en Wheeler hem op het spoor en moet alles dan toch samenkomen, daar waar men het eerst nog wilde gescheiden houden, vreemd...

De 7 stukjes 'Behind the scenes' zorgden dan toch nog voor enige vorm van appreciatie, zij het enkel voor Irwin's werk. Daarop is te zien dat de meeste van de gebruikte dieren waaronder de gifslangen en de reuze-kroko echt wel levensechte dierlijke tegenspelers waren en geen computerwerk. Steve Irwin is er fier op de gevaarlijke dieren te snel af te zijn (in de film dan toch), hij kickt op de sensatie en houdt echt van het gevaar. Want dat is er wel, let maar eens op de manier waarop hij met zijn kapotte knie wegspringt van een razende krokodil die bij het staalhard dichtklappen van zijn kaken een druk realiseert van 200 kg/cm... Pure waaghalzerij dus waarbij de meester zelf een oogje in het zeil houdt en de beestjes zelf wat rust gunt wanneer ze te gestresseerd raken (en het te gevaarlijk wordt voor hem), iet wat hij door zijn grote ervaring probleemloos aanvoelt. Tijdens de opnames bleek ook hoe belangrijk de rol was van de man die de slangen manipuleert, zeker in één bepaalde scène... The Crocodile Hunter wil dus zowel bij de liefhebbers van de documentaires à la 'Discovery Channel', als bij de (kleinere) filmkijkers scoren. De kans is groot dat beide groepen maar half tevreden zijn met het eindresultaat.