Een van de beste romantische komedies van 2011 (of misschien wel de beste) is deze “Crazy, Stupid, Love”. Iets dat we vooraf eigenlijk niet durven verhoopten, daar het duo Glenn Ficarra en John Requa hiervoor vooral in negatieve zin van zich liet horen. Zo waren hun scenario’s voor “Cats & Dogs”, “Bad Santa” en het door hen geregisseerde “I Love You Philips Morris” niet meteen om over naar huis te schrijven. Dit scenario van Dan Fogelman (“Cars”, “Bolt”, “Tangled”) hebben ze in elk geval niet naar de verdoemenis geholpen. En dat is goed nieuws, zeker ook omdat de prent gedragen wordt door een voor het genre uitstekende cast.

Dat 'love hurts' wisten Jozef en Maria al toen ze meer dan tweeduizend jaar geleden hun zoon putje winter ter wereld wierpen in een kribbe in Nazareth. Moedertje aarde blijkt in al die tijd niet veel veranderd en nog steeds durven de almachtige vlinders der liefde al eens een afrit of twee missen. Zo ook in “Crazy, Stupid, Love” dat zijn pijlen zowel richt naar de liefhebbers van de romcom als naar die van het romantisch drama. Er mag dus al eens gelachen en (voor de gevoelige zielen onder ons) getraand worden. Niet dat “Crazy, Stupid, Love” zich mijlenver verheft boven de standaard geplogenheden van de liefdesfilm, maar er zijn nogal wat ingrediënten die in het driesterrenvoordeel spreken.

Dat niet alles peis en vree is in cupidoland, blijkt al meteen in de eerste scène als Cal Weaver (Steve Carrell) op restaurant van zijn vrouw Emily (Julianne Moore) te horen krijgt dat ze van hem wil scheiden. En dat na een huwelijk van ruim 25 jaar. De reden: een midlifecrisis en een relatie met haar collega David Lindhagen (Kevin Bacon). Cal weet niet wat hem overkomt, maar kan niets anders doen dan de situatie aanvaarden. Hij trekt het huis uit en verhuist naar een vrijgezellenappartement. Opnieuw starten blijkt niet simpel voor Cal, zeker niet als hij als vrijgezel aan de toog vooral in negatieve zin opvalt. Toch is het als triestige zielenpoot dat hij de aandacht trekt van ene Jacob Palmer (Ryan Gosling), een afgelikte womanizer buiten categorie die er prat op gaat elke vrouw onmiddellijk rond zijn vinger te kunnen winden en in zijn bed te krijgen. Of toch minstens bijna elke vrouw, daar hij door de rechtenstudente Hannah (Emma Stone) zowaar wandelen wordt gestuurd. 

Jacob besluit om Cal te helpen: hij koopt hem een nieuwe garderobe, geeft hem een paar mannelijkheidstesten en gooit hem na zijn stageperiode voor de leeuwinnen. Waar eentje (Marisa Tomei) zowaar bijt en Cal de wildste nacht van zijn leven bezorgt. Al zijn de liefdesperikelen daarmee zeker niet van de baan. Cal is immers nog steeds dolverliefd op Emily, en ook zij begint meer en meer te twijfelen of ze wel de juiste beslissing heeft genomen. Cals zoon Robbie Weaver heeft het dan weer zwaar te pakken voor zijn babysit Jessica (Analeigh Tipton), die eigenlijk in stilte verliefd is op Cal, terwijl die willens nillens het imago van playboy krijgt opgekleefd.

Romantische misverstanden à go go dus (en dan hebben we ze nog niet allemaal prijsgegeven) in “Crazy, Stupid, Love”, dat zich ontvouwt als een mozaïek waar eerste, vroege, late, eeuwigdurende en occasionele liefdesperikelen zich aan elkaar hechten als de ket aan de chup. En yep, het stevent allemaal af op een kleffe meloclimax, maar de ontknoping werkt (en niet op de zenuwen) wat bewijst dat scenarist Fogelman het een en ander weet over zoetekoekmanipulatie. Opvallend is ook dat “Crazy, Stupid, Love” met wijde bochten omheen de momenteel oh zo populaire vunzige grappenvalleien glijdt. Hier geen Judd Apatow- of “Hangover”-toestanden, maar grappen die door de hele familie kunnen gesmaakt worden. En dat zonder dat alles soft of voorbijgestreefd oogt. Er zit dus meer in dit filmpje dan je denkt, zij het niet allemaal waarheden. Het door Gosling gedemonstreerde “Dirty Dancing”-kunstje bijvoorbeeld werd hier ten huize uitgetest, maar werkte voor geen meter. Op gevaar van pols- of andere breuken dus best niet zelf uitproberen, noch in dronken noch in nuchtere toestand. Een gewaarschuwd man etc.

De extra’s zijn ietwat aan de schaarse kant. In de featurette 'Steve And Ryan Walk Into A Bar' vertellen Steve Carell en Ryan Gosling vanuit de bar die voor de film werd gebruikt wat over het verhaal en hun personages, in het korte brokje 'The Player Meets His Match' wordt vooral gepalaverd over Goslings personage. Daarnaast zijn er nog dertien verwijderde scènes en een alternatief einde. Een karig pakket, al is “Crazy, Stupid, Love” ergens natuurlijk wel een film die niet echt veel aanvullende info vraagt.