Er zijn weinig dingen die erger zijn dan onschuldig in de gevangenis te zitten. Er zijn hierover nogal wat films gemaakt (The Hurricane is de laatste die wij zagen in dit verband), The Count of Monte Cristo is gegarandeerd niet de laatste in het rijtje, en... zeker niet de minste van allemaal... Edmond Dantes (Jim Caviezel) leidt een vrij zorgeloos bestaan, hij werkt op een schip en zet binnenkort de grote stap in... het 'huwelijksbootje' met Mercedes (Dagmara Dominczyk), een middeleeuwse schone... Op één van zijn tochten raakt de kapitein van zijn schip ernstig ziek en besluit Dantes aan te meren op het eiland Alba, de plaats waar Napoleon Bonaporte leeft in ballingschap. Dit is niet echt een goed idee eigenlijk, omdat de plaatselijke autoriteiten schieten op iedereen die aanlegt op het eiland om Napoleon op die manier geïsoleerd te houden van de rest van de wereld. Maar Dantes doet het enkel om het leven van zijn kapitein te redden en de goeie inborst neemt ook nog een brief mee van Napoleon voor ene 'Clarion', en het is precies dit die 'm de das omdoet.

Wanneer hij terug is in Marseille, achterhaalt de plaatselijke Procureur het bestaan van deze brief en laat Edmond opsluiten. Wanneer Montes zich realiseert dat hij er door iemand werd ingeluisd, ontsnapt hij maar kan maar heel kort van zijn vrijheid genieten voor hij naar het gevangenis-eiland 'Château d'If' wordt gedeporteerd, met als toemaatje een extra beschuldiging van moord... Daar verblijft hij dertien jaar in de moeilijkste omstandigheden en wordt zijn verloofde Mercedes een briefje gestuurd dat hij werd geëxecuteerd. Op die manier heeft Edmond's vriend Fernand (een magere Guy Pearce) de mogelijkheid om de mooie Mercedes voor zich te winnen...

Het is duidelijk dat het hierbij niet stopt ('revenge' weet je wel), maar we willen nog ruimte laten voor wat kijkplezier bij het zien van deze zoveelste verfilming van Alexandre Dumas' tijldloze verhaal (of zeg maar 'gebaseerd op', want sommige stukken van het boek werden herschreven voor de film). The Count of Monte Cristo werd geproduceerd door Gary Barber, die eerder al als uitvoerend producent samenwerkte in Robin Hood, King of Thieves met regisseur Kevin Waterworld Reynolds. Volgens de filmmakers was het ontbreken van toppers in de bezetting van de film een bewuste keuze en wou men nieuw of recent ontdekt filmtalent een kans geven, vers bloed zeg maar... Het is duidelijk dat deze benadering de goeie was en de betreffende acteurs en actrices het vertrouwen meer dan waard waren. De Ier Richard Harris is in dit opzicht (we bedoelen hier nieuw talent) de (enige) uitzondering, weinig acteurs die nu nog films maken kunnen zeggen in 1964 al een eerste Oscar-nominatie te hebben gekregen, noem 'm gerust een levende legende...

Een Jim Caviezel (Edmond Dantes) daarentegen liet zich weliswaar opmerken in The Thin Red Line, terwijl Guy Pearce's rol in L.A. Confidential voor het eerst indruk maakte op de filmmakers. Maar de enige échte nieuwkomer in deze Monte Cristo is zonder twijfel Dagmara Dominczyk die het verhaal van Dumas al had gelezen toen ze nog op school zat. Ze vond het dan ook een ware uitdaging de rol van Mercedes neer te zetten over de jaren heen, van zoals ze zelf zegt de 'puppy love' op 18-jarige leeftijd tot de geharde vrouw en moeder zovele jaren later. Dominczyk is geboren in Polen maar verhuisde op 7-jarige leeftijd al naar New York, ze was eerder al te zien op het grote doek in Rock Star en deed haar eerste ervaring op als actrice in de Broadway-produktie Closer in 1998.

The Count..., opgenomen in Ierland en Malta, is een film die aantoont dat geen dure top-acteurs en -actrices vereist zijn voor het maken van een goeie film...