Boksfilms. Net zoals de sportbeoefenaars zelf heb je ze in alle maten en gewichten. Van pluim- tot zwaargewichten. 'Rocky' was nog een 'échte' boksfilm, één die bij de bioscoopbezoekers zo goed aansloeg dat er nog (teveel) sequels op volgden. Daarnaast zijn er nog de films waarin er weliswaar flink geknokt wordt tussen de touwen maar die de minderwaardige term 'boksfilm' niet verdienen, waar meer achter zit. Million Dollar Baby is zoén film. Clint Eastwood bewees ermee dat je kan afwijken van wat gebruikelijk is (vrouwen in de ring bijvoorbeeld, écht drama i.p.v. de obligate viktorie kraaiende eindoverwinnaar op het einde,...) en er zelfs filmprijzen mee kan winnen... Cinderella Man is een film die is opgebouwd rond James L. Braddock, de man die in de jaren 30 in volle Depressie genoodzaakt is om te (blijven) boksen en dank zij een aantal opmerkelijke gevechten zich zowaar de boksgeschiedenis in knokt. Maar voor het zover is hebben Braddock en zijn echtgenote al kennisgemaakt met de spreekwoordeiljke zwarte sneeuw. Er komt niet genoeg geld meer in het spreekwoordelijke bakje om alle mondjes te kunnen voeden en de enige mogelijkheid om hier aan te verhelpen is de handen in te laten tapen door Joe Gould en hierna de bokshandschoenen aan te trekken en de tegenstrever van die avond te lijf te gaan. Maar dan wordt de licentie van Braddock ingetrokken en kan hij enkel nog hopen dat hij gekozen wordt uit alle aanwezigen die elke morgen samenkomen in de hoop dat men op de dokken kan gaan werken, een bijzonder zware en heel onderbetaalde job. Zonder veel succes waardoor Mae Renée Zellweger uit ondermeer Cold Mountain) er enkel nog voor kan kiezen om hun kinderen bij familie onder te brengen. De harde winter van Jersey zorgt ervoor dat er geen andere opties meer open zijn... Het betekent meteen ook het verbreken van de belofte die Braddock zijn zoon maakte, dat hij hem nooit alleen zou laten of wegsturen. Maar dan komt Joe Gould (Paul Giamatti uit Sideways) met een schier onmogelijke opdracht, Braddock kan opnieuw de ring in om een populair bokser partij te geven. Niet getraind, onvoorbereid, maar wel vastbesloten om het geld die aan de deelname vasthangt te incasseren...

Het scenario van Cinderella Man werd geschreven door Cliff Hollingsworth, een boksfan en sportafanaat die niet alleen steeds een supporter was geweest van Braddock (de bokser overleed in 1974 op 68-jarige leeftijd) maar in 1994 ook inzag dat zijn levensverhaaleen sterke film kon worden.Via een neef van Braddock kwam hij in contact met de twee zoons van Braddock, Jay en Howard.Die waren bereid mee te werken met hem en werden de twee dankbaarste partners en bronnen van informatie die Hollingsworth zich maar kon wensen als aanvulling op alles wat de schrijver al in het verleden had gelezen over Braddock (en dat was heel, heel veel...).

De bokskampen zijn een belangrijke brok in een film die heel breed en sterk ondersteund wordt door alles wat er rond hangt en er mee voor zorgt dat dit alweer een geslaagde Ron Howard prent is geworden. Russell Crowe heeft niet alleen het geschikte formaat van bovenarmen en de praktische ervaring van knokpartijen links en rechts in zijn privé-leven, hij heeft als acteur ook de klasse in huis om in de huid te kruipen van bokslegende Braddock. Regisseur Ron Howard die in A Beautiful Mind al eerder had samengewerkt met de Australische superster Russell Crowe bewijst met “Cinderella Man” nog maar eens dat hij een veelzijdig filmmaker is. Let maar eens op de manier waarop aandacht besteed werd aan decors, kostuums en ‘set design’, overduidelijk gemaakt met oog voor detail. Dit is geen “Apollo 13”, Backdraft laat staan Parenthood, het is een pad die Howard nog niet eerder had bewandeld maar dat is niet te zien aan het eindresultaat. Het laatste gevecht in de film is dan ook het hoogtepunt van dit meer dan twee uur durende drama. De afloop ervan laat zich niet echt raden tijdens de kamp en wie niet weet hoe de carrière van Braddock eindigde kan een spannende en geslaagde finale verwachten.