Buried

Goed
Buried
2010
03/11/2010
langspeelfilm
95 minuten
thriller

verdeler

Belga Films Belga Films

acteur/actrice (1)

Ryan Reynolds Ryan Reynolds →  Paul Conroy

regisseur (1)

Rodrigo Cortés

producent (2)

Peter Safran Peter Safran
Adrian Guerra
Buried

Kansberekende en wiskundige wetmatigheid: hoe korter een bespreking van “Buried”, hoe beter. En daarmee hebben we het niet over de taalvaardigheid of literaire souplesse. Wel over het inhoudelijk aspect. Hoe langer een bespreking, hoe groter de kans dat een paar plotpunten worden prijsgegeven. En “Buried” is echt een film waarvan je vooraf best maar zo weinig mogelijk weet.

Wat je wel mag weten over “Buried” is dat je getuige bent van een man die levend begraven ligt in een doodskist. En dat de film magistraal begint: een zwart beeld met aanvankelijk enkel maar wat geschuifel op de klankband, daarna wat gebonk en gesmoorde angstkreten van de man (die luistert naar de naam Paul Conroy) die dankzij een aansteker plots licht in de pijnlijke duisternis krijgt.

Buried

Vraag is uiteraard hoe Paul Conroy in de kist komt. En waarom hij geboeid was. En vooral: hoe hij uit de kist kan. Waarom Paul in de kist zit, wordt al vrij snel duidelijk, en is dus eigenlijk geen plotspoiler. Maar toch… toen wij de film zagen wisten we ook niet hoe de vork in de steel zat, en we willen ook jullie de kans geven om de film met een blanco spoilerblad te bekijken. Waardoor we meteen over gaan naar misschien wel de belangrijkste vraag: hoe kan de Spaanse cineast Rodrigo Cortés met het gegeven van een man in de kist een film maken die anderhalfuur boeiend blijft ?

Door ‘all the way’ te gaan, zo blijkt. In tegenstelling tot andere films met een ondode begrafenis (om er maar een paar te noemen: “City Of The Living Dead”, “Kill Bill”, “The Serpent And The Rainbow”, “The Premature Burial”) blijft Cortés de hele tijd in kist. Geen flashbacks of shots naar een bezorgde familie of reddingswerkers om het een en ander te verduidelijken. Het volledig verhaal ontspint zich in de kist. Dat het een en ander kan door moderne technologie spreekt voor zich: “Buried” is een film die voor het gsm-tijdperk niet kon worden gemaakt.

Buried

Cortès doet wonderen met de gesloten locatie van “Buried”: het enige voorradig licht komt van een aansteker, een gsm en wat lichtstokken. En toch slaagt de cineast erin om het verhaal visueel levendig en verrassend te houden, en lijken er geen twee scènes op elkaar: als visitekaartje voor het grote(re) (Hollywood)werk kan deze spielerei tellen. Om het allemaal inventief te kunnen inblikken liet Cortès trouwens zeven doodskisten bouwen, waaronder eentje met genoeg ruimte om de camera 360 graden te draaien. Op amper 17 dagen was de prent ingeblikt. Economisch en stijlvol filmmaken op zijn best.

Even belangrijk voor het slagen van “Buried” is het acteerhuzarenstukje van Ryan Reynolds die, ook al met verve, de film in zijn eentje draagt. Het scenario van Chris Sparling is uiteraard de lijm die de slimme regie en sterke acteerprestatie verbindt. Zoek alvast niet naar dubbele bodems of verrassende twists. Het verhaal wil vooral geloofwaardig zijn, is verrassend rechtlijnig en zoekt zelden of nooit naar bewust vergezochte plotwendingen. Hulde daarvoor, al kan Sparling niet volledig vermijden dat de spanningsboog tussen het nagelbijten door soms ietwat te los komt te hangen. En zich bijna verslikt in een te doorzichtig horrormoment dat niet verwonderlijk voor de heftigste reacties in de zaal zorgde. Maar tegelijkertijd zowat het meest vileine C4-moment uit de filmgeschiedenis bevat. Verplichte kost dus, deze “Buried”. Zeker voor de thrillerfan, maar ook voor iedereen die tuk is op origineel uitgewerkte ideeën.

Alex De Rouck


Synopsis

Vrachtwagenbestuurder Paul Conroy wordt wakker in het donker. Hij is levend begraven in een houten kist, bedolven onder kilo’s zand. Hij weet niet waar, hij weet niet waarom. Zijn enige verbinding met de buitenwereld is een mobiele telefoon. Slechte ontvangst, een halve batterij en een gebrek aan zuurstof: Paul heeft maar 90 minuten om gered te worden. Elke seconde is een seconde dichter bij de dood…