E stato la mano di dio - The Hand of God

Goed
The Hand of God
2021
01/12/2021
langspeelfilm
135 minuten
drama
speelfilm

verdeler

WW Entertainment WW Entertainment

Blu-ray-/dvd-verdeler/streamingdienst (1)

NETFLIX NETFLIX

acteur/actrice (13)

Filippo Scotti → Fabietto Schisa
Toni Servillo → Saverio Schisa
Teresa Saponangelo → Mario Schisia
Marlon Joubert → Marchino Schisia
Luisa Ranieri → Patrizia
Renato Carpentieri → Alfredo
Massimiliano Gallo → Franco
Betti Pedrazzi → barones Foccale
Enzo Decaro → San Gennaro
Sofya Gershevich → Yulia
Lino Musella → Mariettilio
Biagio Manna → Armando
Ciro Capano → Capuano

regisseur (1)

Paolo Sorrentino

producent (2)

Lorenzo Mieli
Paolo Sorrentino

director of photography (1)

Dario D'Antonio

uitvoerend producent (3)

Elena Recchia
Gennaro Formisano
Riccardo Neri

beeldmonteur (1)

Cristiano Travaglioli

kostuumontwerper (1)

Mariano Tufano
The Hand of God

Heel wat kunstenaars grijpen - los van de discipline waarin ze hun creatief ei kwijt kunnen - op een bepaald moment terug naar de persoonlijke spankracht en invloed van de definiërende kinder- en/of jeugdjaren. Ook Paolo Sorrentino hoort vanaf nu in dat rijtje thuis.

Zijn The Hand Of God - originele Italiaanse titel È Stata La Mano Di Dio - is een kijk op zijn tienerjaren, en die zitten vooral verankerd rond de komst van ‘s werelds grootste voetballer - volgens zij die het kunnen weten toch - Diego Maradona die in de zomer van 1984 van Barcelona naar Napoli verhuisde, en daarmee de volledige stad op zijn kop zette. Ook de titel heeft een link met Maradona die de bijnaam ‘de hand van God’ kreeg nadat hij tijdens de kwartfinale van de wereldbeker in Mexico in 1986 tegen Engeland een doelpunt scoorde met zijn hand. Let wel, The Hand Of God is geen voetbalfilm. Het is vooral een familiefilm, want de meeste herinneringen van de cineast situeren zich daar. De poëtische kracht van de nestwarmte met mama miracoli op het voorplan wordt afgewogen naast een bont allegaartje familieleden waarbij de ene al zotter dan de andere blijkt te zijn. In die optiek heeft deze prent raakvlakken met Federico Fellini’s Amarcord. En dat nadat Sorrentino al eerder met Fellini werd vergeleken door de raakvlakken van La Grande Bellezza met La Dolce Vita.

The Hand of God

Zoals wel meer het geval is met (semiautobiografische) opgroeifabels, is deze film in de eerste plaats een anekdotische reflectie naar herinneringen - en variaties daarop. Meteen ook de reden dat er hier nauwelijks aandacht is voor de beruchte georganiseerde misdaadorganisaties uit Napels. Niet uit stedelijke bijkleuring, maar omdat Sorrentino daar tijdens zijn tienerjaren nauwelijks mee in aanraking is gekomen. Zijn alter ego luistert naar de naam Fabietto Schisa, en aan het eind van de film zie je diens roeping om filmregisseur te worden voluit tot ontwikkeling komen. Al ligt de echte focus toch op la famiglia met naast de ups ook de downs: Sorrentino verloor zijn ouders immers op zijn zestiende, en ook dat komt narratief aan bod.

Anekdotisch of niet, Sorrentino zorgt eens te meer voor visuele standvastigheid: sierlijke camerabogen, glimpen van het roemrijke kunstverleden van Italië die worden afgemeten aan de natuurlijke rijkdommen van het land en het steeds op vinkenslag liggende geflirt met decadentie en verboden vruchten maken er een film van die vaak gracieus schoon is. Daarmee komt Sorrrentino willens nillens opnieuw in het vaarwater terecht van Italiaanse grootmeesters als de eerder vernoemde Fellini. Ergens is het logisch, want het zou gek zijn om als filmmaker bewust een andere richting uit te gaan terwijl je deel kan uitmaken van een roemrijke deelverzameling talent.

The Hand of God

Hoe Sorrentino zich daar uiteindelijk toe gaat verhouden, zal de toekomst verder uitwijzen. Maar met The Hand Of God levert hij alvast een kijkstuk af waarvan nu al zeker is dat het een sleutelfilm uit zijn carrière is die zich zoals La Grande Bellezza niet zomaar onder de deurmat der vergetelheid zal laten vegen. È Stata La Mano Di Dio is bello, dolce en incantevole en verplichte kost voor zevendekunstminnaars die hun ogen graag laten strelen en die daarbij de koppige eigengereid van een regisseur die zonder schroom en gêne met zijn vakmanschap jongleert weten te appreciëren.

Alex De Rouck


Synopsis

De jaren '80.  In Napels jaagt de jonge Fabietto zijn grote liefde voor het voetbal na tot het noodlot toeslaat.  Een onzekere, maar veelbelovende toekomst als filmmaker is wat er op volgt.