Come all ye faithull naar deze sprankelende spielerei van Steven Soderbergh, de man die sneller fijn filmvoer uit zijn mouwen schudt dan de schaduw van Lucky Luke schiet.

Gelukkig dat die man zijn vervroegd pensioen heeft ingetrokken nadat hij in 2013 even van de radar verdween. Want zelfs een teleurstellende Soderbergh vertoont altijd tekenen van filmisch vernuft, en deze Black Bag is alles behalve teleurstellend. Integendeel zelfs.

David Koepp – in zijn derde opeenvolgende samenwerking met Soderbergh – schreef een script dat zich laat bekijken als een sardonische variant op het oeuvre van John le Carré. Geen gebrek aan spionnenwerk dus in deze in Londen gesitueerde prent waarin de stugge en meticuleuze British Intelligence-bolleboos Michael Fassbender een week de tijd krijgt om uit te zoeken wie van zijn collega’s er met een tuig vandoor is dat in staat is een nucleaire meltdown te veroorzaken. Frappant detail: zijn echtgenote Cate Blanchett staat ook op de lijst met verdachten.

Wat volgt is geen actievolle thriller, maar een in fijne dialogen grossierende babbelprent die als monkelknipoog naar het spionagegenre wordt opgediend, zij het zonder de zaken in het belachelijke te trekken. Elke plotkronkel zou ook uit een echte le Carré kunnen komen. Soderbergh en Koepp spelen gevat met de conventies van het geopolitieke (dubbel)spionnengenre en weten via de volzinnen en karakterconfrontaties een intrigerend verhaal uit de doeken te doen. Soderbergh nam naast de regie opnieuw het camerawerk en de montage voor zijn rekening – een bezige bij, die Steven – waardoor hij eens te meer van begin tot eind zijn zwierige stempel op het resultaat kan drukken. Extra troef: de als een metronoom werkende score van vaste Soderberghcomponist David Holmes die de plot en beelden extra jachtig en jazzy maakt.

Op het eind zal je linkerhersenhelft de aanpalende rechterkant misschien wel proberen duiden dat Black Bag eigenlijk over twee keer niets gaat, waarop de rechterhelft – als die het Frans en/of Engels meester is – et alors of shut up, ya moron als counterende wederwoorden zal ten berde brengen. Gaat dat zien, gaat dat zien … zij het niet te dicht bij het scherm of je krijgt de haviksneusprothese van Pierce Brosnan tegen je smikkel.