Beats
verdeler
acteur/actrice (15)
regisseur (1)
producent (1)
director of photography (1)
uitvoerend producent (12)
scenarist (2)
beeldmonteur (1)
productieontwerper (1)
kostuumontwerper (1)
Het is altijd wat met die Britten. In 1984 riep de Britse regering de Video Recordings Act in het leven en die zorgde ervoor dat tal van horrorfilms - de ene al wat bloederiger dan de ander - in de videoban werden geslagen, wat leidde tot een volledige generatie duchtig onder de toonbank verhandelde video nasties.
Blimey. Tien jaar later was het weer prijs: in 1994 werd de Criminal Justice and Public Order Act afgekondigd, en die maakte het verboden om nog dance- en raveparties te organiseren of om er naar toe te gaan. Double blimey. Over dat verbod heeft de Schotse cineast Brian Welsh met wat productionele steun van Steven Soderbergh een sfeervolle zwart-witfilm gedraaid, verpakt als snedige en vaak heel geestige coming of age-kroniek.
Centraal in het toepasselijk getitelde “Beats” staan de timide Johnno (Cristian Ortega) en de ‘probleemjongere’ Spanner (Lorn Macdonald). Beide vrienden delen hun passie voor ravemuziek en dromen ervan om een clandestien opgezette ravefuif bij te wonen waarvan de locatie gaat worden vrijgegeven op een piratenradiozender. Voor Johnno is het dansfestijn meteen een afscheid: hij gaat immers met zijn moeder en stiefvader verhuizen naar een nettere buurt, wat betekent dat hij makker Spanner niet veel meer zal zien.
“Beats” situeert zich tussen het oeuvre van Shane Meadows en Ken Loach in en drijft voor een groot deel op de gedreven vertolkingen van de twee hoofdrolvertolkers, al acteren ook de bijrolspelers zich de ziel uit het lijf. Hoogtepunt van de film zou de eigenlijke rave moeten zijn - door Welsh pompend in trippy kleuren gedraaid die uiteraard sterk contrasteren met de zwart-witfotografie. Maar eigenlijk is het laatste deel van “Beats” net iets te braaf en te geconditioneerd om echt uit de band te springen.
Ironisch genoeg is het eerste deel van de prent waarin de leefwereld van Johnno en Spanner wordt geschetst inhoudelijk boeiender dan het eigenlijke feestgedruis en de onvermijdelijke raid van de politietroepen die het niet zo begrepen hadden op het boenke boenke van onder meer The Prodigy, Ultra-Sonic, Orbital en Leftfield.
Gezien op Film Fest Gent.